#174 Laatste woorden

@Marceline, een intens verhaal. Ik schrok op van de ontlasting en dacht wie zegt dit nu, het voelt als een verlies aan decorum, een wanhoopskreet. Persoonlijk zou ik 'We krijgen eters' weglaten omdat het mij overbodig toe lijkt. En ook een beetje vreemd als de moeder zo ziek is. [Het uiterlijk vertoon dat zo belangrijk was en waar ik als dochter in haar ogen zo tekort schoof.] Is het niet: Het uiterlijk vertoon dat zo belangrijk was waarin ik als dochter in haar ogen zo tekort schoot. Iets mooiers had de moeder niet kunnen zeggen. (typo: ik kus mijn vader)

Ik houd toch wel van je. Daar zit veel in, in die woorden, en zeker als het haar laatste woorden waren. Die blijven jou bij. Heftig verhaal. Goede opbouw.

Hoi Marceline, wat een heftig en mooi verhaal. Je hebt mij ontroerd, ik zag de scene zo voor mij, zo levensecht en indringend heb je het geschreven! Ik heb het herlezen en was er weer stil van. :thumbsup: Piepklein zeurtje; ruisen (niet ruizen).

Hi Marceline, ... een bijzonder verhaal. Spijt het de moeder dat zij overgegeven heeft terwijl ze zo ziek is? Dat kan toch haast niet. Dan zegt moeder,' ik houd toch wel van je', wanneer het tot haar doordringt dat dochterlief minder om uiterlijk vertoon gaf dan zij. En dat zij, als moeder er nu zo slecht uitziet en overgegeven heeft in een bakje? Het kan zijn dat ik het helemaal verkeerd zie.

Ik vind het papieren bakje met bruine drap heel goed, ik had door de opvolgende zin meteen het idee dat ze in het ziekenhuis was. Het ziekenhuisbed in de woonkamer schetst ook sfeer, het einde is dichtbij. Ik ben het met mili eens, de eters zijn overbodig. Graag gelezen!

Dag Marceline, Wat een intens en droevig verhaal over oud en ziek worden. Mooi geschreven, maar ik heb het niet zo graag gelezen. :crybaby: Wat erg dat de HP dit moet meemaken. Tja, het hoort bij het leven, zeggen ze. Het verval en het afscheid. Ondanks alle pijn en verdriet in de wereld wens ik je een gezegend kerstfeest toe en een voorspoedig, inspiratievol 2018. :nod:

Marceline wat een mooi verhaal. Je beschrijft een situatie die ik helemaal voor mij zie. Ontroerend echt.

Dank allemaal voor jullie reacties. @Mili. ja het is intens. Dat van de ontlasting is ook schokkend. Ik denk dat de vader zich er geen raad mee weet en het kwijt moest. Zijn dochter leek hem de meest veilige persoon. Ik snap je punt met de eters. Ze kunnen eruit. Ik laat het hier u staan zodat ook anderen zich daar een mening over kunnen vormen als ze zouden willen. Dankjewel voor de typos! @madd, dank voor je mooie reactie. Goed gezien dat er heel veel in die laatste woorden zit. @Ton, dankjewel en wat een mooi duimpje. Ik ben er blij mee! (en de typo heb ik aangepast) @Riny, Dankjewel voor je reactie. De spijt heeft inderdaad niets te maken met het overgeven. Maar is groter, het hangt inderdaad samen met het niet voldoen aan de verwachtingen van de moeder. De zin die erna komt (ik hou toch wel van je) hier een nadere duiding van. @mjjbogert, dankjewel voor je mooie feedback. Jij en mili hebben gelijk over de eters! @Marijcke, het is inderdaad niet het meest vrolijke verhaal om te lezen. Maar zoals je zegt, ook dit hoort bij het leven. Helaas. Ik ben wel blij dat je het mooi geschreven zijn. Dankjewel voor je lieve wensen. Ik wens ook jou een mooi kerstfeest en een goed begin van 2018. Ik hoop dat het een mooi jaar voor je wordt en dat je nieuwe boek een succes wordt.

De eters vertegenwoordigen voor mij een contrast en een soort inwilligen van de wens op vertoon van haar moeder. Het decorum blijft doorgaan ook als de moeder overduidelijk niet lang meer heeft. Ik vind het een sterk dramatische situatie, mooi. Je had nog iets meer innerlijke worsteling bij de jonge vrouw kunnen laten spelen.

Dag schrijfcoach Odille, Dank voor de feedback. Mooi, dat je de de functie van de eters zo benoemt. Ik zal eens kijken of ik nog iets meer met de innerlijke worsteling kan. Dank voor de opdracht! Groet, Marceline

De bruine drap, ontlasting en de bonbons, bijzondere combi :D . Schrijnend verhaal en helaas maar al te vaak realiteit. Mooi beschreven.

Sterke beelden, de innerlijke worsteling kwam wel door maar minder sterk dan zou kunnen. Het niet willen zijn bij het laatste stukje van het leven, want er komen eters... niet erkennen van wat de vader zegt met de bonbons... Knap om die in een paar zinnen op te schrijven.

Dank i-Kat en Darkvalley, Ik ben blij dat het verhaal over kwam en jullie mijn schrijven positief waardeerden.

pijnlijk verhaal dat 'maar toch wel' ... het verklaart voor mij de eters; het feit dat ze wel komt, maar niet blijft; er is wel liefde, maar vooral veel zeer

Marceline, Ik moest het tweemaal lezen om de setting voor me te zien. Ik meen dat hp (de dochter) een vluchtig bezoekje brengt aan het ouderlijk huis, waar moeder ernstig ziek is. Ze wil niet blijven vanwege de moeder/dochter strijd. De eters zijn een reden om zo snel mogelijk weer weg te kunnen, het is geen smoes. (Het ziekenhuisbed zette me eerst op het verkeerde spoor.) De ontlasting vs de bonbons zijn sterke details - met een duur woord complementair. Hier zit naar mijn idee de kern: 'Ik probeer mij op te richten en ze houdt mij steviger vast.' De dochter volhardt in haar afstand. Ze gaat ook weg. Een goed verhaal dat misschien wat meer woorden nodig heeft om geheel in balans te komen. De eters zou ik er wel in houden - het is samen met de ontlasting en de bonbons een sterk motief.

Dank voor jullie reacties, schrijvenmaar en janp! @schrijvenmaar. Mooi dat je dat 'maar toch wel' er zo uitpikt. Zo had ik het inderdaad bedoeld. @janp, fijn dat je de moeite nam om het twee keer te lezen en het te analyseren. heel waardevol voor mij. Meestal gebruik ik te veel woorden maar ook goed te merken dat het ook te weinig kan worden.