Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#174 - In mijn hoofd

Ondertussen, in mijn hoofd: ‘Dit pik ik niet.’ - ‘Hij kan het niet helpen, hij is ziek, in zijn hoofd.’ ‘Dan moet hij hulp zoeken.’ - ‘Alsof hij nog geholpen kan worden, daar is hij te oud voor.’ ‘Dat had hij dan eerder moeten bedenken.’ - ‘Laat het gaan.’ ‘Dat lukt niet, ik heb er last van.’ - ‘Voor hemzelf is het ook niet leuk.’ ‘Dat is zijn probleem, niet het mijne.’ - ‘Een beetje compassie!’ ‘Waarom ben ik degene die moet toegeven?’ - ‘Het gaat niet om toegeven.’ ‘Zo voelt het wel als hij niet inziet wat hij doet.’ - ‘Iemand moet de verstandige zijn, en hem lukt dat niet.’ ‘Daar heb je wel een punt. Ik ben verstandiger dan hij.’ - ‘Hou daar dan aan vast.’ ‘Misschien moet ik dat maar proberen.’ - ‘Laat het dan ook los nu.’ ‘Ik doe mijn best. Echt!’

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi en aparte oplossing met het streepje om aan te geven welk personage aan het woord is. Dit verhelpt echter onvoldoende dat ik informatie mis over wie aan het woord is en wat ik voor me zie, hoor, proef, ruik. Neemt niet weg dat het dialoog heel natuurlijk overkomt van een vergevingsproces, levensecht. Misschien een beetje te mooi om waar te zijn? Wat vind jij?

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hedje, ... wat heb je dit verrassend geschreven. Het heen en weer is goed te volgen, zeker door de interpunctie. Toch zou ik wel het hoe en waarom willen weten. Dan wordt het iets spannender en zal de lezer zich er meer betrokken bij voelen. Voor de rest :thumbsup: