Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 173 Verlangen

(Wilde de opdracht overslaan want ik heb niets met gedichten, alleen kwam er dit uit en heb er kleine veranderingen aangebracht. De betekenis ervan moet nog tot me doordringen.) * * * Omhoog vallen naar de sterren en het leven daarachter verdwalen tussen schier onscheidbare wolken. Zonlicht glijdt er tussendoor als een zucht, een onherkenbare flits een verlangen naar nieuw leven, een wankelend moeizaam streven naar het menselijke nauwelijks nog herkenbaar door onwil en gruwel op een planeet gekanteld naar het duister. * * *

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Marlie, ik heb ook altijd de neiging om mijn creaties eerst af te kraken maar dat moet je niet doen hoor want het is van jou, het is uniek en het is prachtig! Omhoog vallen vind ik mooi en de planeet gekanteld naar het duister is pakkend. :thumbsup:

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste Marlie, ik ben het eens met de vorige schrijfsters dat je je werk niet minder zou moeten maken. Dus dank je wel voor je inzending. Omhoog vallen viel ook mij op, mooi. Gewoon doorschrijven dus, ook als het gedichten zijn... Schrijf ze, Greetje Kruidhof

Lid sinds

15 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ik ben ook verrast door het mooie gedicht. Deze opdracht wil ik ook overslaan. Ik kan niet dichten, maar jij wel. Vannacht erover nagedacht. Er kwam alleen maar onzin uit en het werd een dialoog.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
'De betekenis ervan moet nog tot me doordringen.' Is dat niet fantastisch? Omhoog vallen komt op mij heel eerlijk gezegd een beetje cliché over, maar dat komt omdat ik die constructie vaker las. Of misschien ook wel omdat ik regelmatig de trap op val. Maar het leven achter de sterren intrigeert me en ook het verdwalen tussen schier onscheidbare wolken. Verder is wankelen en poëzie vaak een gelukkige combinatie, denk ik. :) :thumbsup:

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Marlie, ik ga zometeen met de hond lopen en kijk dan omhoog naar alle duizende sterren zo ver het oog reikt. Ik zie bijna de wereld erachter met jouw gedicht in mijn achterhoofd. Een donker randje aan het einde zet tot denken. Mooi geschreven.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
#Hoi Marlie Een mooi gedicht. Een gevoel te willen vliegen in de lucht en dan onder je de planeet zien zuchten onder menselijke waanzin. Graag gelezen

Lid sinds

16 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Marlie, Alleen die laatste zin maakt je gedicht al meer dan de moeite waard. Net als 'het streven naar het menselijke'. :thumbsup:

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Blij verrast door de aangename reacties. Momenteel geen reacties van mijnentwege, beide schoonouders hebben zwakke gezondheid en verzorging nodig.

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Marlie, Het is een mooi gedicht met sterke originele beelden. Ieder gedicht is eigenlijk mooi, vind ik, omdat de auteur van het gedicht een stukje van zijn ziel blootlegt en daarom veel (niet allemaal) lezers raakt. Gevoelige zielen ontmoeten elkaar in mooie gedachten, in gedichtvorm of op een andere manier. Ik wens je een serene kerstperiode toe en laten we het duistere even vergeten. Weet je dat het gisteren de winterzonnewende was? Iedere dag wordt het nu wat minder duister. :o

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Marlie, ... wat een pracht van een gedicht. 'De betekenis ervan moet nog tot me doordringen' - geweldig. De woorden kwamen regelrecht uit je hart. Je verstand heeft het zo maar gelaten. Het is een puur gedicht. Voor de komende tijd heel veel sterkte gewenst.