LaRue knipt het politielint door bij de voordeur en verschaft zich toegang tot de woning met de reserve sleutel die hij heeft gekregen van het makelaarskantoor. Hij staat in de lange gang met de glanzende zwart marmeren tegels. Zijn ogen gaan naar de luxe lambrisering die de gang een rijke uitstraling geeft. De voetstappen weerkaatsen in het doodstille huis als hij doorloopt naar de moderne woonkamer. Het zonlicht dat door de grote glaspui valt, geeft de kamer een ruime indruk. Op de vloer ligt kostbaar kersenhouten parket. Voorzichtig zijn voeten neerzettend loopt hij door naar de keuken die vol staat met moderne apparatuur. In het midden van de keuken staat een enorm kookeiland met een gasstel met tien pitten. LaRue schudt zijn hoofd. Dit huis had hij zelfs met tien jaarsalarissen niet kunnen kopen. Hij loopt langzaam terug en stopt bij de trap die naar de eerste verdieping leidt. De trap is tree voor tree bekleed met oosters tapijt. LaRue kijkt onwillekeurig even onder zijn schoenen voordat hij omhoog loopt. Hij komt op een lange gang waar drie deuren op uitkomen. De eerste deur is van de masterslaapkamer die groter is dan zijn huiskamer. Inloopkasten langs de lange muur en een waterbed waar je makkelijk met zijn vieren op kan slapen. Een openstaande deur naar de luxe marmeren badkamer. Peinzend loopt hij verder. De andere deuren laat hij onaangeroerd. Een vraag houdt hem bezig. De vliezo trap naar de zolder is nog omlaag. Hij voelt de leuning en gerustgesteld klimt hij omhoog. Ze ligt in een plas van bloed met naast haar op de vloer de map van het makelaarskantoor en haar papieren. Waarom heeft hij haar hier pas vermoord, vraagt LaRue zich af. Waarschijnlijk heeft hij haar tot op het laatst wijs gemaakt dat hij het huis wilde kopen.