# 171 - Gejojood

Hij beende heen en weer aan de overkant. Zij rook en voelde hem voordat ze hem zag. Kunnen zijn benen hem nog stutten was haar eerste verwonderlijke gedachte. ‘Ik kom je gedag zeggen.’ ‘Maak me niet gek, heb je de volgende slopende ziekte? Van mij had je al jaren geleden een tuintje over je buik kunnen trekken.’ ‘Ik hebt je foto altijd bij me gedragen.’ ‘Is je Zippo leeg? Zelden iemand gekend die zoveel vrouwenfoto’s in de fik stak.’ ‘Ik hield van je, kleine. Je wilde niet voor me zorgen toen ik kanker had.’ ‘Nee, toen had je reuma, dat was bij een ander.’ ‘Ziet je me handen dan niet? Het lijken wel klauwen. Ik kan geen vrouw meer vasthouden.’ ‘Sinds wanneer vervoeg jij je werkwoorden min of meer normaal?’ ‘Woon nu bij een taalpuristenmokkel. Zo noemt ze zich in een blog.’ ‘Boeiend.’ ‘Hou je treiter, hebt je geld verdiend aan dat boek?’ Zijn ogen flakkerden. Zij trok haar in een dumpstore verkregen pepperspray.