#171 Eromheen dansen

‘Je hebt goed gesproken,’ zegt hij en legt zijn handen op mijn schouders. Een koude rilling trekt door mijn lijf. ‘Vind je?’ ‘Ja, echt goed. Ze zou trots op je geweest zijn. Het is wel allemaal lang vervlogen geschiedenis, hè?’ Ik neem een trek van mijn sigaret, draai mijn hoofd van hem weg en blaas de rook uit. Dan slik ik mijn woede weg en doe een stap naar achter. Hij laat me los. ‘Tja, geschiedenis. Het is maar hoe je het bekijkt maar ik snap wel dat uitgerekend jij dat zegt.’ Hij stapt weer in mijn aura, neemt een hijs, blaast zijn rook in mijn gezicht en sist: ‘Wat bedoel je?’ Vroeger zouden mijn ogen de grond hebben gezocht maar nu kijk ik hem recht aan. ‘Je zegt toch dat ik goed gesproken heb? Ik neem aan dat je dan ook echt geluisterd hebt? Hij stapt weer achteruit, schudt zijn hoofd, zucht en draait een halve slag. ‘Ach, jij denkt het nog steeds allemaal beter te weten.’ Ik snuif, gooi mijn peuk op de grond en draai een halve slag. Onze schouders raken elkaar als we samen door de deur naar binnen willen lopen. Ik stop en laat hem voorgaan. Sierlijk draait hij zich om en maakt een theatrale buiging. ‘Wie weet tot snel weer een keer, freule.’ ‘Liever niet,’ Ik stap naar achter en sluit de deur voor zijn neus. Nog een sigaret voordat de stoet vertrekt. ————————————— Een tweede, wel volgens opdracht Territoriumdrift ‘Lekker luchtje, jammie, echt te gek. Kom je?’ ‘Wat? Waar?’ ‘Hier. Schuif nog een centimeter en dan...Ja, daar.’ ‘Je moet je neus er nog iets verder insteken. Het gras is wat hoog hier.’ ‘Kiks! Dat is een verse.’ ‘Ja, hallo. Ik heb ‘m gevonden. Laat mij er weer bij.’ ‘Wacht even. Ik moet hier toch echt even mijn poot voor optillen.’ ‘Dan moet je het zelf weten. Ik heb mijn poot al omhoog. Ah heerlijk.’ ‘Grrr je pist over mijn kop.’ ‘Ik heb je gewaarschuwd. Ik was als eerste.’