schrijfopdracht # 171 - dialoog

"Hé, dag! Hoe gaat het met je?" "Prima hoor. Alles goed met jou en je man? Is dat nu de liefdesbaby?" "Euh ja." "Een wolk van een kind, he? Dat hebben we toch maar goed gedaan!" "Euh ja." "Het was toch een spannende tijd, die negen maanden zwangerschap. Zo gezellig met ons drietjes." "Mmmm." "Leuk die blonde krulletjes. Van wie zou ze die nu geërfd hebben? Van mij in ieder geval niet." "Van Koen zeker, die was vroeger blond." "Ja, dat is waar, toen ik hem ontmoette was hij inderdaad blond. Maar hij begon al vlug te kalen. Toen we uit elkaar gingen was zijn kruintje al goed zichtbaar. Maar toch, het is een knappe vent. Altijd geweest." "Ja." "Tja, jammer dat het destijds zo gelopen is. Ik werd verliefd op mijn bazin. Waanzinnig gewoon. Maar ik ben blij dat jullie nou zo'n fijn gezinnetje vormen." "Inderdaad." "Dat ik daar aan mee heb kunnen helpen door als draagmoeder te functioneren. Er was maar één vrouw op de wereld die Koen als draagmoeder wilde hebben toen jij onvruchtbaar bleek. Hij droomde al jaren van kinderen." "Oh." "Jammer genoeg ging het via een potje. Maar kom, daarom niet getreurd. Een mens kan niet alles hebben." (Schaterlach.) "Nee." "Mochten jullie aan gezinsuitbreiding denken, I'll be around. Nou, tot nog eens. Het was fijn je gesproken te hebben. Doe de groetjes aan Koen, hè!" "Ja." De twee vrouwen vervolgen ieder hun weg. Bij de één glinstert een traan. De ander mompelt: 'Val dood'.