#171 Twee handen op een buik

'Ga je dat nog terugzetten?' Ik doe het licht aan en kijk mijn inbreker doordringend aan. 'Riley...' Ruby zet haastig een aantal stappen terug. 'Shit, sorry, ik wist niet dat dit jouw huis was'. Ze zet de gouden fotolijst met daarin een schoolfoto van Stefanie terug op het dressoir. 'Stefanie en ik zijn hier twee maanden geleden ingetrokken' Onrustig dartelen Ruby's ogen door mijn woonkamer. 'Dat heb ik dan zeker gemist, hè' Zwijgend kijken we elkaar aan. 'Hoe gaat het met Sem?' vraag ik haar. Hoofdschuddend haalt ze haar schouders op. 'Al sla je me dood' 'Dus' Ik knijp mijn ogen samen. 'Zó goed gaat het' Ruby's mond valt open. Tussen haar wenkbrauwen zie ik kleine rimpeltjes verschijnen. 'Geen nieuws is goed nieuws' 'Wat een onzin' 'Jezus' Ruby zucht en laat haar schouders zakken. 'Geloof me...als ik had geweten van Stefanie dan - dan had ik nooit...' 'Haar vader op het slechte pad gezet?' Ze wend haar blik af. 'Weet je' weer bekijkt ze de foto op het dressoir. 'Dit leven was niks voor Sem geweest' 'Het was niet aan jou om dat te bepalen' 'Dat heb ik ook niet gedaan.' zegt ze met trillende mondhoeken. 'De keuze om jou achter te laten heeft hij in zijn eentje gemaakt.'