Freewriten over eten. Heerlijk. Ben gek op freewriten. En op eten ook trouwens. Maar het moet natuurlijk wel ergens over gaan. Kerstdiner. Kerstcliché. Kalkoen. Familie. Kerststress, -boom en -decoraties. Nee, die kant wil ik niet op. Bovendien moest het over eten gaan. Weer zo'n vrouwenopdracht. Ik ben een ouderwetse man; vrouwlief maakt het eten klaar. Ik mag proeven. Als ik geluk heb. Als ik over eten ga praten in combinatie met het kerstdiner, staat er binnen de korstste tijd een prachtige kribbe op tafel met een crispy gebakken babietje en een ezel 'au bain Marie' en dat gaat zelfs hier een beetje te ver denk ik. Maar een verhaal heeft een conflict nodig. Ruzie over het menu? Mag ik even het asbakje? Er moet met eten worden gegooid. Een fikse familieruzie, de pater familias die eindelijk zijn vakantiefoto's laat zien van zijn tripjes naar Thailand, of zo. Moeder, dochters, schoondochters en kleindochters die ruzie maken over wie de meeste #metoo ervaringen kan delen. Zit ik al op vijf minuten? Wat? Eén nog maar? Fuck ik moet langzamer gaan typen. En het gaat nog steeds niet over eten. Maar goed dat het freewriten is en je niet beoordeeld wordt op verhaalopbouw, setting, karakterschetsen, spanningsboog en meer van dat soort criteria waar je je als serieus schrijver altijd zo belemmerd door voelt. Ik dwaal weer af. Eten, eten, eten! Het is kerst en kerst gaat over eten. Is het gek dat kinderen niet meer weten waar onze feestdagen over gaan. Hè nee, niet zo moralistisch, dat past niet bij mij. Oesters of bitterballen? Vlees of vegatarisch? Er is onlangs een vegetarische kannibalenstam ondenkt in donker Afrika. Ja, vegetarische kannibalen. Die eten alleen groenteboeren. Flauw. Maar het vult wel. Twee minuten. Ik begin honger te krijgen. In het keukenkastje ligt nog een stuk gevulde speculaas. Hmmm. Drie minuten. Mijn favoriete brouwer maakt weer een speciaal kerstbier. Niet vergeten te bestellen. Kaasplankje erbij. Scherpe smaken, want kerstbier is meestal wat zoeter. En een mooie fles whisky voor 's avonds laat. Om de laatste restjes mee weg te werken. Met die kerst komt het wel goed; voorgerecht? Iets lichts, een soepje misschien of een salade. Hoofdgerecht? Vlees. Als je ooit een excuus hebt om onbeschaamd vlees te eten is het met kerst. Als je met kerst geen vlees meer mag eten is het eind zoek. Als het eind niet allang zoek was. Ik werk naar het einde maar het einde is zoek. Misschien is het gewoon te vroeg om al over kerst na te denken. Ik was me net aan het verheugen op de pietendiscussie van dit jaar. Heerlijk! Je zegt iets politiek corrects en je krijgt de complete Nederlandse alt-right beweging over je heen. Ga je de andere kant op, word je gelynched door de grachtengordel. Over conflict gesproken. Kunnen we zoiets leuks niet ook met Kerst organiseren? Waarom moeten die wijzen bijvoorbeeld uit het oosten komen? Daar woonden moslims toch? Of had je die toen nog niet? Hmmm, verder uitwerken. Heb ik nu niets aan. Niet vergeten. Rode wijn uitzoeken. Die nieuwe slijterij verderop in de straat kan me vast adviseren. Nagerecht? Who cares? Creme brulee, ijs, het draait om het hoofdgerecht. En presentatie natuurlijk. Presentatie, sfeer, gezelschap. En tafelzilver. Gepoetst. Wie het poetst? De butler natuurlijk, de butler heeft het altijd gedaan. Dus ook dit jaar.