#168 - Koken

Mijn vader is een briljante kok en een horecaman pur sang. Als ik zijn gerecht smakelijk vond dan wilde ik dat hij het de volgende keer precies zo klaarmaakte maar dat ging mooi niet door. Hij had werkelijk geen idee hoe hij het eerder bereid had. Er ging van alles in de pan het was onnavolgbaar als je er naast stond. Mijn moeder daarentegen maakte altijd dezelfde heerlijke gerechten op autistische wijze klaar. Mij kun je ook een lijstje geven met duidelijk beschreven punten, maximaal vijf, en ik ben je chef. Ik zit echter liever met de achterkant van mijn bestekje op tafel te hengsten daarbij luid zingend: “waar blijft het hoofdgerecht, waaaaaar blijft het hoofdgerecht”! Experiment enigszins mislukt want ik heb de wekker niet gezet en ik heb dus geen idee of de vijf minuten al om zijn. Dat zal vast niet gezien het kleine stukje tekst. Daarnaast zag ik een paar grove fouten die ik toch moest verbeteren. Ook ben ik een paar keer de zin opnieuw begonnen. Al met al nog best lastig dat freewriten. Ik was ook niet alleen en dat lijkt me ook wel een voorwaarde, zo min mogelijk afleiding. Volgende keer pak ik het anders aan, nu laat ik het even zo.