Eten betekent voor mij eigenlijk het samen genieten van een avond met lekkers en elkaar. Een leuk gesprekje, warmte, samen zijn. Ik denk niet eens direct aan eten zelf. Maar nu moet ik dus toch denken aan het eten bij zo'n wokrestaurant. Je kent ze wel, je betaald een vast bedrag en mag dan onbeperkt opscheppen. Bij deze vorm van eten is voor mij dus dat hele genieten er vanaf... We gaan met zijn zessen, gezellig, uit eten, niet te duur, want zoveel hebben we nu ook weer niet te besteden. Dan lijkt zo'n all you can eat wokrestaurant perfect. Maar eenmaal daar krijgen we een tafeltje aangewezen waar we vanaf het moment dat we zijn gaan zitten nooit meer met meer dan twee personen aan zitten. Ieder stel gaat samen eten verzamelen. Zijn ze terug? Dan gaat het volgende stel. En het eten zelf... Dat wordt gulzig naar binnen geschrokt. Ik zit daar maar, ik kijk bijna met afgrijzen. Was dit nou waar ik zo naar uit keek? Gezellig samen genieten van al dat lekkers is er niet bij hoor, ik mag genieten van hoe een ieder tegen elkaar lijkt op te scheppen. Ik kan meer op dan jij! Ooh en daarbij, meestal zit ik na de tweede keer opscheppen al vol, want alles moet snel. Nee, dan kijk ik toch echt meer uit naar dat kerstdiner, ondanks dat het “onze beurt” is dit jaar.... Zo, ik heb het dan ook eens gedaan, gewoon doen! Wel raar om niet terug te "mogen" lezen, ik heb nu geen flauw idee wat ik er van gebrouwen heb.