#164 Oeverloos

Beste Elysevdr, een intrigerend gedicht! De tweede strofe begint ook heel erg mooi: achter de foto schuil je. En daarna het wachten tot je de kleren past waarin je niet zal groeien. Een gedicht om op te kauwen, over na te denken dus, daar word ik wel blij van. Mocht je nog willen schaven, kijk dan eens naar de tweede regel. Die valt er qua toon een beetje uit, heb ik het idee. Verder ben je mooi concreet en spannend terwijl deze regel met woorden als romig en zoet gekabbel me niet zo raken. Schrijf ze! Greetje Kruidhof

Dank voor je reactie en feedback Greetje! Het was een beeld van die volle blanke borsten die dan nog zacht (romig) deinen op het vredig kabbelende water. In contrast met wat komen zou. Maar ik denk dat ik snap wat je bedoelt, qua 'uit de toon vallen'. Ik heb de tweede regel zoals bovenstaand veranderd, kijken of dat passender is. Ter vergelijking was het eerst: Ronder dan ooit dompel ik je onder twee gezwollen manen deinen romig op zoet gekabbel, later zal ik je uitrollen, zal je een spanne zijn van waar jij nooit begon tot de boom die ik plantte

Hoi Elyse, zo begrijp ik het beter, maar dat had ik er eerlijk gezegd niet uitgehaald. Maar dat kan ook aan mij liggen. Gewoon uitproberen en doorschrijven tot het precies is zoals jij het wilt. Groet, Greetje Kruidhof

:confused: snap er natuurlijk weer niets van :crybaby:

Elyse, ... er komen nu helemaal geen lichtpuntjes.

@Greetje, dat doe ik. Ik denk dat het nu wel ongeveer is zoals ik het wil, maar ik zal het nog even rond laten slingeren om van ‘ongeveer’ ‘precies’ te maken. ;) @schrijvenmaar, ik ga het je maar niet uitleggen. :( Ik wil speciaal voor jou nog wel ergens een komma toevoegen ter verduidelijking (zelf ben ik een voorstander van zo min mogelijk leestekens in poëzie; ze staan een beetje druk en belemmeren vaak het op meerdere manieren kunnen lezen en/of interpreteren van een zin). En misschien helpt je een duidelijkere titel. Maar verder mag je het zelf invullen. Of niet. In ieder geval bedankt voor het lezen, begrijpen hoeft niet altijd. ;)

Elyse, ... een pak van mijn hart: begrijpen hoeft niet altijd. Uitleggen kun je dus beter niet doen. Dankjewel.

Elysevdr, Het is idd niet makkelijk de bedoeling van de dichter te achterhalen. Interpreteren kan altijd, daar is het poëzie voor. ;) Ik gebruik de borsten die je in #2 noemt als aanknopingspunt. Ik lees een vrouw die in het heden leeft met de wetenschap dat haar borsten verlept zijn zonder dat ze gebruikt zijn waarvoor bedoeld - het kind dat niet kwam, dan maar een boom geplant. Het mocht niet baten, het zonlicht wist alles: dat is kennis en vergeten, uitwissen! Mogelijk zit ik naast je bedoeling - in elk geval fijn om te lezen.

Jouw dichtregels zijn als mokerslagen die het denkmannetje in ons armetierige brein alle hoeken van de kamer laat zien. Maar juist daarom is dit schoon. Sla ons maar verrot, met die weerloze woorden!

Weer prachtige zinnen waarbij ik het gevoel krijg dat het gaat over het verlies van een kind. De tweede strofe komt vooral bij me binnen. Heel mooi

Elyse, ook ik snapte er niet veel van. Maar ik vraag mij af of het erg is. Het zijn mooie beelden die jij componeert en dat is fijn om te lezen.

janp, dank voor je reactie en waardering. De 'je' is inderdaad het afwezige kind (abortus, miskraam, jong gestorven ... Want in de flashback is de 'ik' wel zwanger. 'Ronder dan ooit' dompelde ze haar ongeboren kind onder -> liep ze het meer in). Je zat niet naast mijn bedoeling, toch een opluchting voor me dat het niet voor iedereen een compleet raadsel is. 'Later' is (in de flashback) de toekomst of het heden waarin ze nu leeft.

Anton, dank voor je weergaloze reactie. Ik word er eigenlijk stil van. Sla ik nu dicht? :{}

Het raakt mij. Een aanstaande moeder die haar kind op de aarde brengt. Een kind dat sterft na de geboorte. Geen kleding zal dragen. Mooi de maan te noemen in je dichtregels. Elyse, wat kan jij dat toch meesterlijk goed, een gedicht maken. Tjonge.

Nancy dank je ... Ook jij zag het verlies van een kind. Zoals ik het bedoelde. Ik ben heel blij met je reactie. :{} Marceline, ik zou wel een 'vertaling' willen schrijven, maar dan is het mijn poëzie niet meer. De waslijn, gespannen tussen het huis ('waar jij nooit begon') en de (geboorte)boom, is in mijn gedicht de tijd(spanne) die de afwezigheid van het kind symboliseert. Maar hier stop ik, want gelukkig neem jij genoegen met mijn beelden. ;) Dank voor je compliment.

Dank je zo madd ... Het raakt mij hoe je mij begrijpt. :{}

Hoi Elyse, nog eens gekeken naar je gedicht, nadat ik nu ook je toelichtingen heb gezien. Eerlijk gezegd kwam het eerst niet bij mij binnen, in tegenstelling tot nu. Ik word er stil van; van bewondering, hoe mooi je dit verwoordt, en van het onderliggende verdriet. :thumbsup:

Elyse, ... na alle reacties begrijp ik het. Toch is het wel fijn wanneer er iets uitgelegd wordt. Gedichten moet je ook leren lezen. Jij hebt je gevoel verbeeldt en wel zo mooi! :{}

Elyse, je moet me geloven, ik heb er echt moeite voor gedaan een zinnige betekenis te geven aan je gedicht, het is me weer niet gelukt. Ik herken elk woord, maar in deze combinatie en volgorde blijven ze voor mij abracadabra. Oefening baart kunst, is mijn motto. Dus blijf ik het proberen. Kom maar op met je volgende literair kunststuk. Eens zul je je aan mij openbaren als een helder licht.

@Ton Badhemd, bedankt voor je mooie woorden. Met onderliggende blijdschap voor je :thumbsup: @Riny, lief dat je terug bleef komen! :{} @Dos, ik geloof je ... en bewonder je standvastigheid. Hoe graag zou ik op een dag een licht voor je willen zijn! Misschien kan je iets met mijn stroopwafeltrauma.