In dit gedicht hoor ik de wind en de woeste zee. Graag gelezen.

Lekker pakkend en mooie vaart erin, alsof je meegevoerd wordt in de woeste wind. De afbreking van de eerste zin vind ik zelf lastig, maar daar kan ik niets over zeggen hoe dat moet / geen idee wat correct daarin is :)

Nancy Bastiaans, Het gedicht sprankelt. Je kan nog iets schaven voor het ritme, hier:

was jij dat om aan mij te verklaren dat zij, de woeste zee je liefje is

lees maar hardop met twee woorden minder: was jij dat om mij te verklaren dat de woeste zee je liefje is

ik vind hem wel lekker lopen zo, maar heb toch het gevoel dat ik het niet snap :confused: (ik voel mij altijd zo hopeloos dom de weken dat we poëzie opdrachten schrijven) waarom is het goed dat de wind er is?

tja, ik dacht dus aan omdat de was dan droogt (het is zo'n logische associatie dat er moeilijk aan te ontkomen valt, melig of niet) en zat vervolgens in de knoop, omdat ik dacht dat de was er juist niet was, het natte gemis ik heb het deze week gewoon weer heel moeilijk, kun jij niets aan doen hoor, ligt aan mij

Nancy Bastiaans en Schrijvenmaar, over 'was' in 'was jij dat om mij te verklaren' is het onvoltooid verleden tijd van zijn. Die betekenis kan je ook meenemen in 'jouw schone was' - je bent er niet meer. dat geeft dan een extra betekenis aan de laatste zin, denk aan fishermans friend ;)

ik dacht aan crying in the rain van aha en vervolgens dus weer: oh nee, zij heeft het over wind, niet regen

mijn hoofd is chaos

tal van

Ja mooi Nancy, de verschillende betekenissen, was en was, dat is fijn in de poëzie! :) Het is geen kritiek, er zijn altijd zoveel opties en dit is jouw keuze, maar misschien is het leuk om te zien hoe ik je zinnen in de eerste strofe zou afbreken: De wind schreeuwt en tiert of was jij dat om mij te verklaren dat de woeste zee je liefje is Het afbreken komt mij zo iets interessanter voor (maar dat is dus persoonlijk). Hier zie je wel de korte 'a'-klanken onder elkaar (was/dat), zoals je dat ook in je tweede strofe doet met 'gemis'/'is'. En je ziet ook duidelijker dat er twee keer 'dat' kort achter elkaar staat. Waardoor ik van het eerste 'dat' 'het' zou maken: De wind schreeuwt en tiert of was jij het om mij te verklaren dat de woeste zee je liefje is Ach, het is maar wat spelen met de opdracht en op gevoel, je hoeft je niets van mij aan te trekken hoor! 8)

Nancy, ik vind het een mooi beeldend en fascinerend grdicht.

Beste Nancy, wat een prachtige metafoor: nat gemis. Die had ik graag zelf willen bedenken ;-) Ook mooi dat je je afvraagt of je nu de wind hoort of die ander. Verrassend en toch herkenbaar! Mocht je nog verder willen schaven, kijk dan eens of je de eerste regel wilt afbreken voor of na het woordje 'of'. Als je het na het woordje doet, weet de lezer al aan het eind van de regel dat er nog iets heel anders komt. Doe je het ervoor, dan is de verrassing des te groter dat het niet de wind hoeft te zijn die je hoort. Schrijf ze! Greetje Kruidhof

Ik vond laatste zin heel ontnuchterend. Soort van bezinning. Fijn gedicht om te lezen.

Goed gelukt. De suggestie van Jan P. heeft het voor mij inderdaad sterker gemaakt.

Nancy, ... wat goed, zeg. Je hebt wel eens gezegd dat je niets met gedichten hebt. Er schijnt nu dan toch wel iets te borrelen. :nod: :thumbsup:

Ik kan me goed voorstellen waar dit gedicht over gaat, je hebt er mooie metaforen voor gebruikt. En het grappige is dat ik juist moeite heb met metaforen... Complimenten!

Jouw gedicht waait kort maar krachtig binnen Nancy :thumbsup: