@mili, Waarheid en Doofpot, een tweekoppig monster. Entre autres. Heb je de centrifuge ook herkend? Ik vind 'eng' naar, dus werd dit een naar verhaaltje. De leugen is ook eng (à qui le dis-je?). Ik heb mijn tachtigkoppige monster maar even gelaten voor wat het was. Het gedroeg zich, ogenschijnlijk, alleraardigst. ;) Dank voor je fijne reactie.

@Siv, ik denk dat je me goed snapt. In dichtvorm zou ik draaikolkjes van de verzen maken, neerwaardse spiralen. Zoiets zou dat worden, voor jou en @i-Kat, voor het poëtische: Het huis der waarheid De luiken van het huis zijn altijd gesloten, binnen zit het stampvol duister dat onzichtbare dagen uitbraakt, alleen geluid graaft er tunnels waar in- en uitgang allang niet meer van elkaar te onderscheiden zijn Ze hangen er bij als radeloze hangmatten, gesmoorde stemmen wiegend die verstrikt raakten in een begin dat het einde bleek en andersom, geen gelijk wint er het wachten is op het doldraaien het wit worden en bij ingrijpen zal het wit zich met het rood van afgerukte handen vermengen Waar de waarheid uithangt zal er niet meer toe doen, het oor hoorde ook die klok maar half, de klepel won het spel op voorhand; bij tel drie was hij al opgelost, de doofpot slokt het laatste luiden op Dank voor jullie aandacht! :) :{}

@Riny, uiteraard jij ook bedankt voor je reactie, ik was tussendoor weer eens even gevlogen. En ja, ‘gatsie wat eng en ondoorgrondelijk,’ jouw licht dat gaat branden en weer dooft, het lijkt me toch allemaal behoorlijk akelig binnen de opdracht vallen ... toch? @Ton, zo ongrijpbaar als de (welke?) waarheid, dat zeker. En als doofpotten en leugens dan ook nog eens meespelen is het mysterie, of de ellende, compleet. Als je daar niet van doordraait ... :eek: Dank voor je fijne reactie! (Ik hoop dat ik je geen burn-out bezorgd heb met het lezen en herlezen.)

@janp, '... de gelaagdheid en hoeveelheid beelden staan het verhalende element in de weg': daar heb ik wat aan! Ik ben altijd erg blij met jouw inzichten en heldere uitleg. Je hebt helemaal gelijk, ik denk dat er te veel beelden en lagen in mijn hoofd ontstaan zodra ik ergens over nadenk. En het is goed dat je me er op wijst dat dat in een kortverhaal het verhalende element in de weg staat. Ik denk dat ik daarom zo van de vrijheid geniet die poëzie biedt. Ik wil die beelden compact kwijt en ze moeten onderling in alle richtingen en lagen kloppen. Dat is vaak een heel gepuzzel maar die uitdaging boeit me. Alleen in de dichtkunst kan dat blijkbaar werken. Naar aanleiding van de opmerking van zowel Siv als i-Kat heb ik mijn lagen en beelden in een vlucht tussen Mexico-stad en Guadalajara in dichtvorm gegoten (voordat ik weer eens in een geweldig diplomatiek circus belandde ;)). Maar gelukkig kon ik je daarmee nog net laten zien wat het was. :) De volgende opdracht is alweer begonnen, maar dit wilde ik toch nog even kwijt (in de hoop dat je het nog leest). Dank voor je leerzame feedback en compliment!

madd, dank je wel! Zo fijn dat je me leest, en hoe! :{} Dank nogmaals i-Kat dat je nog even terugkwam in mijn poëtische. :) En ach, mijn trouwe schrijvenmaar, ik denk dat jouw lezing een hele juiste is, een van de vele 'stemmen' die in dat duistere huis verstoppertje speelt en verstrikt raakt in een spel van verdoezelde waarheid en leugens die eigen waarheden worden. Ik heb flink gepuzzeld waarbij ik zelf ook aardig in de knoop dreigde te raken, dat mag je best weten. Tot ik vreemd genoeg ineens dacht, ja zo zit het, zo klopt het voor iedere interpretatie. Want een begrip als 'de waarheid' is complex, maar bovenal een interpretatie. (En zie, je haalt er daar, tussen jouw haakjes, heel wat uit, dat voelt toch alsof ik ook voor jou een klein beetje geslaagd ben ;)) Dank voor je oprechte aandacht! :{}