# 161 Het grote wantrouwen

Hallo Dos, Hier mis ik een beetje de input van dat ene stukje van je brein waarmee je je zinnen construeert en je verhalen tekent waar ik zo van houd, maar je maakt het ruimschoots goed door de manier waarop je een proza maakt met de beperkingen waar we het deze opdracht mee moeten doen. 'Pratende prairiehonden uitgekiend op weg naar de zege,' oeh wat lekker is deze. Ik werd best een beetje depressief van deze opdracht, kranten lezen is geen blije bezigheid en euthanasie gedurende het werken eraan zéker een optie, het is dat ik eerst jou nog moet doen. Gelukkig zwaai je ons uit met een kennelijk optimistische boodschap. Poeh!

De zin van de onzin scheiden: dat is een geruststellende boodschap na de sombere berichten die je in jouw compositie schetst! Mooi hoe je zin aan het begin al zet en aan het einde herhaalt.

@Dos, het is de samenvoeging van je koppen in de diverse alinea's die je voor mij heel goed hebt gedaan. Humor vind ik in: 'Help, ik deug' Is er een kentering in het deugdzaam zijn? :D Ik zie het terug in: 'Fusion is het toverwoord'. Je laatste alinea van meedogenloze wijsheid hoewel je in de laatste zin weer hoop geeft. :thumbsup:

Dos, ... ja, je ziet iets pas als je het doorhebt. Prachtig. Ik ben ervan onder de indruk.

Ik las het, Dos. Kennelijk is het goed gegaan. Against all ods. Ook dat geeft hoop. Ergens. Zo vat ik het samen. Dat we allemaal - bewust of onbewust - ons best doen iets prachtigs naar de kloten te helpen, maar dat gaat toch gelukkig niet lukken. :) :thumbsup:

Dos ik vind deze geweldig. Ieder stukje is al bijzonder. Het geheel top :thumbsup: :thumbsup:

Beste Dos, knap hoe je van titels een gedicht hebt gemaakt waarvan de strofes even lang zijn en de zinnen ook ongeveer dezelfde lengte hebben. Je hebt ook een goede krant: zinnen als Help ik deug en Pratende prairiehonden zijn heel fijn voor zo'n gedicht. Een tip: Ik vind de strofes stuk voor stuk leuk, maar allemaal achter elkaar wat veel. Misschien kun je daar nog wat in veranderen. Groet, Greetje

Hallo Dos, Hier mis ik een beetje de input van dat ene stukje van je brein waarmee je je zinnen construeert en je verhalen tekent waar ik zo van houd, maar je maakt het ruimschoots goed door de manier waarop je een proza maakt met de beperkingen waar we het deze opdracht mee moeten doen. 'Pratende prairiehonden uitgekiend op weg naar de zege,' oeh wat lekker is deze. Ik werd best een beetje depressief van deze opdracht, kranten lezen is geen blije bezigheid en euthanasie gedurende het werken eraan zéker een optie, het is dat ik eerst jou nog moet doen. Gelukkig zwaai je ons uit met een kennelijk optimistische boodschap. Poeh!

Stella, gaandeweg het 'gedicht' moest ik bij die pratende prairiehonden denken aan Trump-slump en Kim-Jung-oen en hun bijna oorlogsverklaringen met totale vernietiging aan beide zijde. Aan jouw hulp bij euthanasie geloof ik niet meer, eerder aan die van die twee prairiehonden. Dank voor je gewaardeerde reactie.

De zin van de onzin scheiden: dat is een geruststellende boodschap na de sombere berichten die je in jouw compositie schetst! Mooi hoe je zin aan het begin al zet en aan het einde herhaalt.

Marceline, als ik andere krantenkoppen was tegengekomen in de Volkskrant van die dag, en Sir Edmund de bijlage en ook nog een Vara-gids, dan was er een heel ander kopgedicht uitgekomen. Ik kon er weinig humor in stoppen. Volgende keer weer beter. Met dank.

@Dos, het is de samenvoeging van je koppen in de diverse alinea's die je voor mij heel goed hebt gedaan. Humor vind ik in: 'Help, ik deug' Is er een kentering in het deugdzaam zijn? :D Ik zie het terug in: 'Fusion is het toverwoord'. Je laatste alinea van meedogenloze wijsheid hoewel je in de laatste zin weer hoop geeft. :thumbsup:

Mili, je hebt een goed geheugen. Ooit heb je mij een deugniet genoemd en nu roep ik om hulp als ik beweer dat ik deug. Er zit geen greintje van mezelf in dit kopgedicht, en die meedogenloze wijsheid... vergeet het maar. Allemaal plagiaat. Dank voor je wijze woorden.

Dos, ... ja, je ziet iets pas als je het doorhebt. Prachtig. Ik ben ervan onder de indruk.

Riny, een waarheid als een koe. Vond ik ook. Maar vóór je iets doorhebt... is het leed vaak al geleden. Dank voor je reactie.

Ik las het, Dos. Kennelijk is het goed gegaan. Against all ods. Ook dat geeft hoop. Ergens. Zo vat ik het samen. Dat we allemaal - bewust of onbewust - ons best doen iets prachtigs naar de kloten te helpen, maar dat gaat toch gelukkig niet lukken. :) :thumbsup:

Dat het niet gaat lukken Angus, daar ben ik niet zo zeker van (zonder een pessimist te zijn). We worden geregeerd door een handvol imbeciele gekken. Wat die tegenwoordig kunnen aanrichten is exponentieel toegenomen. Met jou en vele anderen hoop ik het beste. Dank voor je commentaar.

Dos ik vind deze geweldig. Ieder stukje is al bijzonder. Het geheel top :thumbsup: :thumbsup:

Dank voor je compliment, Nancy. Met dank van de journalisten.

Beste Dos, knap hoe je van titels een gedicht hebt gemaakt waarvan de strofes even lang zijn en de zinnen ook ongeveer dezelfde lengte hebben. Je hebt ook een goede krant: zinnen als Help ik deug en Pratende prairiehonden zijn heel fijn voor zo'n gedicht. Een tip: Ik vind de strofes stuk voor stuk leuk, maar allemaal achter elkaar wat veel. Misschien kun je daar nog wat in veranderen. Groet, Greetje

Het grote wantrouwen Greetje, je hebt gelijk. Ik heb er een strofe uitgemietert; die begint met 'Help ik deug'. Alle andere hebben in mijn visie iets met elkaar te maken, versterken elkaar. Dank voor je commentaar. Deining in de ruimtetijd Woordenzwendel Berichten verspreiden zich razendsnel Of ze kloppen of niet De zin van de onzin scheiden Recht voor z’n raap Willen jullie de totale oorlog? De beschaving lijkt niet in gevaar Pratende prairiehonden Uitgekiend op weg naar de zege Conflicten in overvloed op deze wereld Hoe los je ze op? Je ziet het pas als je het doorhebt Verzoening is het keerpunt Dat raakt de bodem Niemand weet hoe laat het is Toch vervuld van nobele gevoelens Klem tussen twee kampen Die moeten weer seks hebben Fusion is het toverwoord De vrije val lijkt eindeloos De klap die erop volgt is meedogenloos De zin van de onzin scheiden Met rust, overtuiging en heldere communicatie Als je dit leest is het kennelijk goed gegaan