opdracht #161-de pot op

De pot op. Eugénie, de etalagepop van de vorige schrijfopdracht kijkt met lege lede ogen in de duistere nacht een verfomfaaide krant ligt aan haar plastic voeten haar poppenkop kent geen dwang of moeten toch weet ze alles , geen kop is haar onbekend ze heeft ze allen gezien en gelezen over ontheemde wezen over discriminatie over inseminatie over een Paus met gebonden handen een vuile oorlog in te veel landen politiekers met diepe zakken die uiteindelijk op hun kiezers kakken wereldleiders met een ferm opgeblazen ego hun listige leugens zijn dan ook legio een ijsberg, een tsunami, een orkaan niet naast ons bed, maar ver hier vandaan hongersnood tentenkampen milieurampen verderf en dood terreur leven in mineur Allah Akbar is de kreet tot heel veel leed God is dood, wist Nietzsche al te zeggen alvorens hij sprong in de rivier nou mensen, wat een plezier om de krantenkoppen aan je kinderen uit te leggen laat mij hier maar stilletjes staan al kan ik zo nog uren door gaan laat mij met lede lege ogen in de verte staren één moet er toch zijn kalmte bewaren al ben ik maar een domme poppenkop zo'n kopgedicht kan voor mij de pot op!