#158 Een oude koffer

De zwarte koffer op de pergola ‘Met de politie, regio Rijnmond’ ‘Goedemorgen, er lag een verdachte koffer op mijn pergola.’ ‘Pergola? Wat is dat?’ ‘Een pergola is een houten frame waar mijn Blauwe regen overheen groeit.’ ‘Wat is er zo verdacht aan de koffer?’ ‘Het is een grote zwarte koffer en ligt zo tussen het groen van de bladeren dat het lijkt alsof iemand het heeft willen verstoppen.’ ‘Een momentje graag, ik zal even overleggen.’ Een muziekje klinkt door de telefoon. ‘Wat is uw adres, dan komen we langs.’ Ik geef mijn adres door. ‘Dank u wel, voor het melden.’ Nu is het afwachten. Het is vreemd dat iemand zomaar een koffer weg doet. En dat op mijn pergola! Mijn fantasie gaat met me op de loop; zouden criminelen afgesproken hebben om hier hun koffer met geld of drugs te verstoppen en komen ze dat later ophalen? Er zou ook zomaar een dood baby’tje in kunnen zitten. Zo ongewoon is dat niet, vorige week was een plastic zak in een parkje gevonden met een babylijkje erin. Gruwelijk, maar waar. Een bom zou ook kunnen, maar hier in een rustige wijk is dat niet voor de hand liggend. Wie laat er nu een koffer achter? Gelukkig duurt het niet zo lang als twee agenten aankloppen; een man en vrouw. Ik leid ze door de woning naar de tuin. Daar achteraan, naast de schuur is de pergola. Vanaf het achterpad is de koffer er bovenop geworpen. De vrouw doet plastic handschoenen aan en haalt de koffer van de pergola af. Ze opent de koffer. En wat zit erin? Nee, geen geld, drugs, bom en zelfs geen gruwelijke menselijke resten. Slechts twee zonnepanelen. Had goed van pas kunnen zijn op mijn pergola, denk ik later als de agenten met de koffer zijn weggegaan. Marian Groeneweg