#158 - Stilte

Het was nog een hele toestand om het passend te krijgen maar hij had er wel plezier in om de puzzel te leggen. Met een zucht legt hij er de laatste hand aan en kijkt voldaan om zich heen. Dat hij het hier een week volgehouden heeft, vindt hij nu onvoorstelbaar. Als hij had geweten dat het zo'n opluchting zou geven, had hij het eerder gedaan. Vorige week waren ze vertrokken naar de Belgische kust. Mokkend had zij naast hem gezeten omdat hij weer iets verkeerd gedaan had. Wat dat dan was werd niet uitgesproken. Als hij er al eens achterkwam waarom zij niet meer tegen hem sprak, was hij meestal stomverbaasd over het zogenaamde misdrijf. Hij had werkelijk geen idee waarom ze zich stoorde, aan eigenlijk alles wat hij deed. Op de terugweg zingt hij mee met de vrolijke deuntjes op de radio. Hij stopt waar hij wil stoppen en hij rijdt de route zoals hij deze in zijn hoofd heeft. Daardoor duurt de reis wat langer dan Google zou kunnen voorspellen. Het geeft niet, hij heeft de tijd en hij is onbezorgd zoals hij was voordat hij haar leerde kennen. Op de plek die hij op de heenweg al opgemerkt had, laat hij haar koffer achter. Gelukkiger dan nu is hij niet eerder geweest. Laat in de avond komt hij thuis en hij geniet van de ongekende stilte in het vrijstaande huis. Ze hadden geen last van de buren, enkel van elkaar. Maanden later leest hij in de krant over een bizarre vondst. Een nog onbekende vrouw is gevonden in haar eigen koffer. De losse ledematen lagen er georganiseerd bij. Hij neemt een slok van zijn tropische cocktail en kijkt uit over de rimpelloze zee. Nooit meer terug naar Nederland lijkt hem geen opgave.