#157 - Vrij
Met tegenzin neem ik de bekende afslag. De radio staat uit. Door de jaren heen is het geratel van mijn 15-jarige rammelkast een geluid van rust geworden. Ik kom bij een splitsing en ik besluit eens niet de gewoonlijke weg te volgen. Een weg die rijdt langs het strand. Het -hoe kan ik het anders omschrijven- roept me. Het brengt me in een dromerige staat. Wanneer ervoer ik voor het laatst het gevoel van fijn zand tussen mijn tenen? Dat moet 5 jaar geleden, in Spanje, geweest zijn. Man, ik was daar niet weg te slepen.
'Doe nou eens normaal' zeg ik tegen mezelf, terwijl ik verder rijd. Wie gaat er nou, onderweg naar haar werk, een pitstop maken om zand aan haar voeten te voelen? Dan roept een semi-rebels stemmetje: iemand die doet wat ze wil! Ik knik instemmend en gooi het roer om. De auto wordt gehaast geparkeerd. Schoenen in mijn hand, loop ik naar het strand. Ik zet mijn voeten in het zand en wiebel mijn tenen. Dan tuur ik over het strand. Er is niemand om mijn rariteiten te bekijken, of te bespotten. Ik heb dit moment helemaal voor mezelf.
Het stemmetje schraapt theatraal haar keel: was dat nou zo moeilijk?
Een mooi thema, herkenbaar,
Lid sinds
11 jaarRol
Hoi Cheerful, dapper besluit
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Heerlijk cheerful en waarom
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
c.v.berendonk schreef: Een
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Wat een heerlijk verhaal, ik
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Cheerful, ... de rest van de
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Hallo Cheerful, Dat zouden we
i-Kat schreef: Wat een
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol