#157 - levensles

marietje, kort maar krachtig. Het dieper wegzakken goed geformuleerd! (op de vraag weet ik geen zinnig antwoord)

Marietje, mooi in al zijn compactheid, toch vulde ik al lezend ik in in plaats van je, treft het me nog meer. Pracht filosofische vraag als einde, opener zul je ze niet gauw vinden :-) groet Cora

Een mooi filosofisch verhaal. Prettig om te lezen. en een goede vraag aan het eind. Ik ben niet zo'n liefhebber van de 'je' vorm, maar op de een of andere manier past het hier wel.

Marietje wauw wat een mooie invulling met als afsluiter die vraag waar ik het antwoord ook wel op zou willen weten. :thumbsup:

Hoi Marietje, heel mooi en heel wijs. Laat je het ons weten als je een antwoord hebt op je vraag?

Leuk geschreven, de handelingen en beleving van het water geven veel leven aan het stuk. "Verfrissend knabbelt" Verfrissend is denk ik niet eens nodig, het voelt al enigzins prettig als schuimwater aan je voeten knabbelt. Bij het tenen krommen voel ik me echt op het strand, dat is leuk gedaan. Knap ook hoe je een ogenschijnlijk luchtig verhaal in een laatste zin een diepere twist geeft! Graag gelezen

@Marietje, ha, we hebben weer kleuren. Hardroze op bruin. ;) Het zal vast aan mij liggen, maar ik las over suïcidale gevoelens, hoewel 'verfrissend knabbelen' daar niet in past. Een enigma.

Mooi stukje tekst waar het woord knabbelt mij uit mijn gevoel haalt.

Marietje, ... je bracht me weer jaren terug. Wat verfrissend geschreven. Die laatste zin? Ach er is altijd wel iets wat we willen weten; laat het maar zo.

@Marietje, het leven is niet maakbaar, maar een doorlopend proces in een speciale kunstuiting: levenskunst. Aan de rand in de branding toon je hier een mooi stukje uit. Dank je wel, Connie

marietje, kort maar krachtig. Het dieper wegzakken goed geformuleerd! (op de vraag weet ik geen zinnig antwoord)

Zomaar een constatering terwijl ik met mijn voeten in zee stond. Dank voor je reactie.

Marietje, mooi in al zijn compactheid, toch vulde ik al lezend ik in in plaats van je, treft het me nog meer. Pracht filosofische vraag als einde, opener zul je ze niet gauw vinden :-) groet Cora

Het lot is onvermijdbaar, denk ik. Bedankt!

Een mooi filosofisch verhaal. Prettig om te lezen. en een goede vraag aan het eind. Ik ben niet zo'n liefhebber van de 'je' vorm, maar op de een of andere manier past het hier wel.

De je vorm een uitprobeersel. Eerst stond het in de ze-vorm. Dit vond ik pakkender omdt de je vorm het breder trekt. Fijn dat je het prettig lezen vond- het staat in mijn ms. ;)

Marietje wauw wat een mooie invulling met als afsluiter die vraag waar ik het antwoord ook wel op zou willen weten. :thumbsup:

Altijd fijn zo'n enthousiaste reactie. :nod: Bedankt!

Hoi Marietje, heel mooi en heel wijs. Laat je het ons weten als je een antwoord hebt op je vraag?

Helaas moet een ieder dat ondervinden. Ik denk dat elk mens de tijd wel eens terug wilt draaien of de omstandigheden wilt veranderen. Bedankt voor het reageren.

Leuk geschreven, de handelingen en beleving van het water geven veel leven aan het stuk. "Verfrissend knabbelt" Verfrissend is denk ik niet eens nodig, het voelt al enigzins prettig als schuimwater aan je voeten knabbelt. Bij het tenen krommen voel ik me echt op het strand, dat is leuk gedaan. Knap ook hoe je een ogenschijnlijk luchtig verhaal in een laatste zin een diepere twist geeft! Graag gelezen

Verfrissend om aan te geven dat het een warme dag is. In mijn ms heeft het een functie, hier inderdaad minder. Ik ben blij dat je het graag gelezen hebt. :)

@Marietje, ha, we hebben weer kleuren. Hardroze op bruin. ;) Het zal vast aan mij liggen, maar ik las over suïcidale gevoelens, hoewel 'verfrissend knabbelen' daar niet in past. Een enigma.

Je zit er niet ver naast: het heeft met de dood te maken, HP is er zeer verdrietig om. Het contrast zit in de kleuren. ;) Merci!

Mooi stukje tekst waar het woord knabbelt mij uit mijn gevoel haalt.

Ik wilde iets anders dan kabbelen wat water normaal doet. Ervaarde je het uit je gevoel halen als positief of negatief? Bedankt voor je reactie.

Marietje, ... je bracht me weer jaren terug. Wat verfrissend geschreven. Die laatste zin? Ach er is altijd wel iets wat we willen weten; laat het maar zo.

Inderdaad misschien beter onbeantwoord laten. Bedankt voor het lezen en reageren. :thumbsup:

@Marietje, het leven is niet maakbaar, maar een doorlopend proces in een speciale kunstuiting: levenskunst. Aan de rand in de branding toon je hier een mooi stukje uit. Dank je wel, Connie

De natuur leent zich heel goed om parallellen mee te trekken. :nod: Thanks!

Mooi zeg, de zee haalt je telkens in. Je vraag? Ik zeg: Groundhog Day kijken :D

Mooi! (Al zag ik wel: niet aanpassen aan hetgeen dat onvermijdelijk lijkt, maar het niet is. Gewoon blijven staan. Er gebeurt niets. En anders: of het water in, of omdraaien en weglopen :nod: :thumbsup: )

leuk, zo'n hele concrete omschrijving, met dan zo'n afsluiting ik zou voor de eerste persoon gaan - de tweede persoon werkte in de eerste twee zinnen heel goed, maar daarna word je zo specifiek dat het voor mij vervreemdend was -ik heb nooit knalroze nagels en die suggestie leidde me daarom af (probeer ik me voor te stellen dat ik op een dag ineens een behoefte zou voelen mijn teennagels knalroze te lakken, ipv dat ik me voorstel dat ik op een strand sta), een ander zou ik zo voor me zien met de knalroze nagels op het bruine zand en dan zou ik me ook daadwerkelijk indenken dat er grote onvermijdelijkheden spelen in haar leven, waarmee zij ernstig worstelen moet, met welke worsteling ik zou kunnen meeleven, terwijl ik het nu meer las met een glimlach; een ha-leuk-gevonden-Marietje-glimlach. (voor mij is het vooral de combinatie van verfrissend en knabbelen die niet werkt, trouwens, zou me tot knabbelen beperken.)