Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#155 - En het afdekzeil klapperde maar door

11 augustus 2017 - 12:08
Het zeil klappert in de harde wind. Regel, hagel en storm teisteren vandaag het land. En dat eind augustus. Op de dag dat wij een grote barbecue regelden en een feestje geven. Uitgerekend toen. En uitgerekend drie dagen nadat mijn vader onverwacht een openhartoperatie moest ondergaan. Uitgerekend die dag is het de slechtste augustusdag sinds jaren. Ik zie mijn man alles afdekken met afdekzeil op houten palen. Handyman. Ik voel me unheimisch. Mijn gedachten zijn bij mijn vader, op de IC. Hij heeft veel tijd nodig om bij te komen. Het zeil klappert en mijn broertje belt. In tranen. Hij huilt makkelijk en is snel overstuur, dus ik blijf rustig en sus. Maar het beeld dat hij oproept van mijn vader hulpeloos in bed met klapperende ledematen en een buisje in zijn keel met open ogen, grift zich in mijn geheugen. Terwijl hij praat en huilt klappert buiten dat stomme afdekzeil maar door. En nog steeds ben ik verbaasd dat ik toen dat feestje vierde. Ik weet er weinig meer van, maar dat beeld van mijn vader is er nog steeds. Net als het geluid van dat verdomde almaar klapperende afdekzeil. --- Over het proces: Schrijven over onweer en emotie vind ik fascinerend. Het kan een mooi dramatisch verhaal opleveren. Ik ben gaan schrijven vanuit de vraag waarom ik deze combinatie zo fascinerend vind en na wat onsamenhangende woorden kwam bovenstaand fragment eruit.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 augustus 2017 - 12:21
De onrust van de ik-persoon in dit stukje is bijna fysiek voelbaar. Het is bijna jammer dat je hier en daar even terugkeert naar het heden ... De stukjes in de onvoltooid tegenwoordige tijd grijpen me echt naar de keel.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
11 augustus 2017 - 12:28
@Marceline, wat een indrukwekkend stukje freewriten. Het komt enorm binnen. Hoe een klapperend zeil allesoverheersend kan zijn bij de beelden van een zieke vader. Ik vind dit heftig en daarmee erg goed :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 augustus 2017 - 12:39
marceline. Dat zeil dat klappert is een sterk motief - het geeft ook de innerlijke gesteldheid aan. Goed gedaan.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 augustus 2017 - 15:02
Jouw verhaal brengt bij mij een zelfde ervaring boven. Mijn vader lag bijna 7 dagen in coma vanwege een hartstilstand maar kwam onverwacht weer bij en is weer helemaal gezond na een lange moeizame weg. Ook ik vergeet nooit meer wat ik toen gezien heb en wat we mee hebben gemaakt. Mijn broer was echter de rots in de branding, mijn moeder een emotioneel wrak en ik heb het maar net aan vol kunnen houden in die tijd. Knap geschreven!

Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 augustus 2017 - 15:06
.......en na wat onsamenhangende woorden kwam bovenstaand fragment eruit.
en wat een bijzonder fragment. Ook mij valt het klapperen op, het klapperen van het zeil, en het klapperen van je vaders ledematen in je gedachten. Je schets meteen even een mooi beeld van je man, de Handyman. Dank je voor dit inkijkje.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 augustus 2017 - 16:43
Goed geschreven, de irritatie van dat afdekzeil, het verdriet, het is zo beeldend dat ik het zeil voor mij zie, Marceline.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 augustus 2017 - 20:02
dank allemaal voor jullie lovende reacties. @Ostinato, mooi dat ik de onrust van de HP over heb kunnen brengen. En ja de TT in dit stukje, zo kwam het eruit tijdens het freewriten. Maar als ik er ooit nog eens aan ga schaven, neem ik jouw opmerking mee. Hoewel ik bij voorkeur schrijf in de tt, dus dat dat zou dan een echte uitdaging zijn. @Nancy, l. Ja, dat klapperende zeli. Het is iets dat dan in het freewriten zo'n centrale plaats blijkt te hebben. Ik vind het een compliment dat het enorm bij jou binnenkwam. Dankjewel! @janp, dank voor je complimet. Ik ben er blij mee. @i-Kat, dank dat je kwam lezen en ook jouw ervaring deelde. Ik ben blij dat het, na zo'n heftige periode, uiteindelijk goed afliep. @Dank voor het lezen en je hartverwarmende reactie. Graag gedaan! @Riny, dankjewel. Fijn te lezen dat je het mooi vond. @Madd, dank voor je mooie complimenten. Ze doen mij goed.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 augustus 2017 - 19:28
@Marceline, de intensiteit van het zich herhalende klapperen is groot. Met alle respect, de klapperende ledematen gaven mij een licht schokeffect. Het ingrijpende van die dag is voelbaar.

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 augustus 2017 - 19:43
Marceline, ook bij jou heeft freewriting pakkende beelden losgemaakt. De details brengen de sfeer goed over. Knap gedaan,Connie

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 augustus 2017 - 23:46
Dank Mili, Connie en Annette, dat jullie kwamen lezen en reageerden. @Mili, Mooi dat het ingrijpende van die dag met dat almaar klapperende dekzeil overkwam. En ja, dat schokeffect van die klapperende ledematen. Het klinkt niet fraai en het is ook niet fraai om zien. Later begreep ik dat het spasmen zijn veroorzaakt door (de afbouw van) medicatie. @Connie, Het is toch altijd een compliment als het lukt pakkende beelden over te brengen. Ik ben blij met je compliment. @Annette, Kippenvel op een goede manier. Dat is mooie feedback. Dankjewel!

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 augustus 2017 - 0:05
Tjeetje, Marceline, beelden van een heftige situatie. Het klapperende zeil is inderdaad een heel sterk element, parallel aan de emoties. Ook sterk; beeld én geluid, ik denk dat het vaak alleen om beelden gaat, die je je herinnert. :thumbsup:

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 augustus 2017 - 9:21
Marceline, wat een intens verhaal. Het beeld van het klapperende afdekzeil hamert in mijn hoofd. Aangrijpend in combinatie met het beeld van je vader. Heel bijzonder wat deze schrijfopdracht bij je oproept. (Misschien ook uit te werken tot een langer verhaal)

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 augustus 2017 - 12:31
Dank Ton en Nel. @Ton, Herinneringen in beelden, geluiden, geuren of emoties. Volgens mij kan het allemaal en hang het af van de persoon en de gebeurtenis hoe die bij blijft. @Nel, Het is inderdaad altijd bijzonder wat er bovenkomt als je de ratio even loslaat. Ik zal eens nadenken of ik hier iets mee kan voor/in een langer verhaal. Grappig, ik dacht juist de andere kant af en vroeg mij af of ik de kern er in 99w uit zou kunnen halen. Ik broei er nog even over.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 augustus 2017 - 14:01
Marceline, Heel mooi geschreven. Klapperende zeilen zullen daarna altijd dezelfde herinnering oproepen. En dat heb je zo goed onder woorden gebracht.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 augustus 2017 - 15:54
Mooi beeldend detail dat klapperende zeil. Vaak worden herinneringen door een geluid of beweging opgeroepen. :thumbsup:

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 augustus 2017 - 20:57
Dank Sarina en Marietje, Dat jullie mijn stukje lazen en reageerden. En ja die klapperende zeilen, ze zullen mij altijd bijblijven.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 augustus 2017 - 21:03
Hoe het afdekzeil alle onmacht, verdriet, boosheid, ongrijpbaarheid van het leed van de vader verbeeld. Ik ben zeer onder de indruk. En moet denken aan tromgeroffel en ander lawaai in andere culturen ter bezwering van dat wat dreigt...

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 augustus 2017 - 21:33
Dank voor het lezen en je reactie, Pindarots. Onder de indruk. wow. En de link die je legt met ander culturen over lawaai ter bezwering wat dreigt. Wat mooi, zo had ik het nog niet bekeken, Dankjewel!

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 augustus 2017 - 21:38
Dag Marceline, In deze freewriting zie ik een andere Marceline voor mijn geestesoog komen. Heel mooi in beeld gebracht en op papier, nou ja, op het scherm. Proficiat. :thumbsup:

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 augustus 2017 - 8:19
Dank u wel, Blavatski. Een andere Marceline ;) , ik ben blij dat ik kon verrassen. En natuurlijk ben ik ook blij met uw duimpje.

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 augustus 2017 - 12:47
Mooi en beeldend beschreven, Marceline! Je frustraties en machteloosheid, alsook een soort apathie, m.b.t. de situatie, zijn voelbaar en herkenbaar. Ik lees er in dat je een sterke zus bent voor je broer maar tegelijkertijd ook de dochter van een kwetsbare vader, met daarbij het eigen verdriet, wat een beetje een spagaat-situatie veroorzaakt. Zoiets is een rollercoaster van emoties, om maar eens een cliché te gebruiken, maar desondanks een feit. Hoop dat het verhaal van dit fragment een goed einde had/heeft ...

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 augustus 2017 - 14:20
Uiterst krachtige en indringende tekst die in wezen toch sober is.
Het zeil klappert en mijn broertje belt.
In al zijn eenvoud vind ik dit een fantastische zin, waar veel - ingetogen - drama in huist.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 augustus 2017 - 17:17
Dank jullie wel! @Richard, Dat is toch altijd mooi als je de lezer weet te raken. Dankjewel dat je mij dit liet weten. @Angus, Dat zijn mooie complimenten. Dankjewel.