De duif fluisterde in haar oor... en nu ben je natuurlijk nieuwsgierig naar wat de duif fluisterde. ‘roe…koe,koe koe…roe’ en dit herhaalt zich eindeloos. Met haar koeren probeert de spierwitte duif al dagenlang mijn aandacht te trekken. ‘Ok, zeg het dan maar.’ roep ik naar haar. Binnen een ogenblik zit de duif op mijn schouder en fluistert iets in mijn oor:’psst, psst… let maar op.’ ‘Nou ja, hoe kom je erbij?’. Mijn stem klinkt verbouwereerd en slaat lichtelijk over. Nu beroert haar snavel zacht mijn oorlel. Zij gaat verder met haar verhaal. ‘Doe niet zo idioot.’ zeg ik terwijl ik mijn ogen zowat uit mijn hoofd voel rollen. ‘Luister nou verder…’ laat ze me luid koerend horen, ‘het zijn toch je schrijfvrienden?’ ‘Maar ik ben nu eenmaal niet zo opschepperig en ik wil ook niet dat ze dat van mij gaan denken.’ Ze begint nu ongedurig heen en weer te dribbelen over mijn schouder en deponeert prompt een van haar veelkleurige uitwerpselen op mijn nieuwe bloes. ‘Er is toch een forum, waarop ze allerlei informatie kunnen delen? Er is er geloof ik ook een waar je kunt melden als je iets te vieren hebt. Dus..’ ‘Tja, je hebt gelijk ik heb iets te vieren. Ben benieuwd wat ze ervan vinden.’ NB na een week vol spannend mailverkeer wil ik dit graag met jullie delen http://www.schrijvenonline.org/forum/alleen-voor-…