Weer pieker ik over de weekopdracht. Ik kan niets bedenken. Of moet ik net als Ton slim jatten? Morgen hopelijk nieuwe invallen. Even later val ik als een blok in slaap. Met de emotionele ervaringen van de langste dag nog in mijn hoofd, vlieg ik op mijn bezemsteel weg. Onder mij kabbelt de Geul in haar ingesleten bedding door het dal. Plotseling verschijnt de touringcar van Ton Badhemd in mijn gezichtsveld, keurig geparkeerd bij het château van Dos. Die slimme kasteelheer kan zijn laatste flessen wijn slijten, binnenkort wordt het domein verkocht. Hé kijk, de Solfamilie stapt in. Waar gaan die nu heen? Ik volg op mijn supersonische bezemsteel. Bij een devotiekapelletje stopt de bus. Oh, ik zie het al. Blavatski kan daar even haar eigen moment beleven. Die charmante Ton, hij begeleidt haar discreet. Het is een vredig beeld zo tussen goudgele korenvelden aan de rand van geurende, groene bospercelen. Mili en Marceline hebben zich de wijn van Dos goed laten smaken. Zij kiezen hun eigen moment, maar of dat devoot is, betwijfel ik. Giebelend sleuren ze iets mee wat op een mens lijkt. Ik ga even een beetje lager vliegen. Niet te filmen … gierend tussen de andere meiden flikflooien ze met een vreemde, gekleed als bruidegom. Luidruchtig vertellen zij om de beurt hun intieme geheimen aan die snoeshaan. Die laat zich bovendien gedwee zijn stropdas voor zijn ogen binden. Ton en Blavatski hebben niets in de gaten. Het fluitje van Zara klinkt als teken van vertrek. In een split second wankelen Mili en Marceline met de bruidegom naar de rand van het korenveld. Door de dichtbegroeide boomtoppen zie ik even niets. Later stappen M&M weer in, de bruidegom is in geen velden of wegen meer te bekennen. ‘Oh Ton, let toch op! Denk toch aan Esina…’, roep ik nog, maar natuurlijk hoort hij me niet. Midden in de nacht keert Ton met zijn bus in het Westland terug. De volle maan staat boven de kassen. Het belooft een romantische avond te worden. Mijn bezemsteel trilt van spanning als Esina naar buiten komt. ‘Ton, lieverd, heb jij mijn bruidegom van mijn vrijgezellenfeest nog uit de bus gehaald?’ ‘Ik ga hem gelijk pakken, Esina…’ Enkele seconden later hoor ik een luide bons… Ik open mijn ogen en realiseer me dat ik uit bed ben gevallen.