Bij het wakker worden zag Diana dat ze ook het laatste onzekere puntje van haar to-do-lijst kon schrappen. De weergoden waren haar gunstig gezind. De bruiloft, die ze de afgelopen maanden tot in de puntjes had voorbereid, zou volgens plan A verlopen. Hoewel het nog vroeg was, gaf ze de slapende man naast haar een zachte por. Het was zover. Nog eenmaal namen ze het programma door. Na het ontbijt lieten ze zich kleden en opmaken. Hij in het prachtige lichte zijden pak dat zij voor hem had uitgezocht, en zij in een zwart met ivoorwitte wolk van teveel satijn en tule, die haar buik knap verhulde. Haar stralende huid behoefde maar weinig make-up en de bruidsmeisjes klapten verrukt in hun handen. De zon scheen uitbundig aan een vlekkeloze diepblauwe hemel. Ze zag de fotograaf wanhopig worstelen met flitsers en witte doeken, waarvan er een was omgewaaid. Toen Diana zich omdraaide om haar aanstaande te wijzen op het tafereel, stootte ze de koffie uit zijn hand en ruïneerde daarmee zijn pak. Het maakte niet uit, hij kon volgens haar script een inktzwarte smoking lenen van de Best Man. De huwelijksvoltrekking was ontroerend. Zelfs haar norse schoonouders leken zich te hebben verzoend met het voldongen feit. De ring fonkelde in decent edele kleuren en was al eeuwen in het bezit van zijn, maar nu ook haar familie. Tijdens het diner landde het vliegtuig zachtjes op het gras. Na een bloemrijke speech vol symboliek stapten ze in, klaar om straks figuurlijk verblind door liefde in het diepe van het huwelijk te springen. Op voldoende hoogte gaf de piloot hen volgens eerdere instructies van zijn ouders de perfect bij hun outfit passende blinddoeken en gekleurde pakketten met parachutes. De lichte voor haar en de donkere voor hem. De sprong in het diepe volgde.