Vanaf die toestand met dat konijn neem ik elke avond mijn pistool mee naar bed. Ik ben er vrijwel van overtuigd dat ik geen gevaar loop zolang de maan niet vol is, maar ik neem het zekere voor het onzekere. Ik heb terug zitten rekenen en wat denk je? Die keer dat hij zich zo raar gedroeg toen ik in de keuken het vlees aan het opruimen was, was het ook volle maan. Ik denk dat het toen zo'n beetje begonnen is. En die keer dat hij Basje met een pleister hielp toen die was gevallen met z'n skateboard... ik gruwel nog als ik eraan terugdenk. Het leek wel of hij het kind leeg wilde zuigen. Ik deed het af als 'zijn rare humor'. Je zou zijn Stephen King boeken- en film-collectie eens moeten zien, dan snap je wel wat ik bedoel. Ik weet niet of hij weet dat ik hem gezien heb, toen met het konijn van de buren. Misschien is hij zich nauwelijks bewust van zijn omgeving als hij zo is, maar de manier waarop hij het beestje beetpakte en in een keer naar zijn mond bracht en zijn lange hoektanden in de hals... yuck! Ik heb de volgende dag gelijk zilveren kogels besteld. Ja, die kun je gewoon online bestellen. Blijkbaar is hij niet de enige. Vanavond is het weer zover. Ik lig met m'n rug naar het raam en voel dat hij nu naast ons bed staat. Ik ruik hem trouwens ook, hij heeft dan zo'n dierlijk luchtje dat ik onder andere omstandigheden niet eens vervelend zou vinden. Ik heb de haan gespannen en mijn vinger rust op de trekker. Hij doet het gordijn iets open. Mooi, dan kan ik hem beter zien. Jammer eigenlijk, hij was zo'n leuke vader voor Basje.