Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#147- Voor mij hoeft het niet.

16 juni 2017 - 22:26
Misschien was haar geest verzuurd in de laatste jaren, ik durf het niet te zeggen. Zin in de zomer had ze niet. Haar zin in het leven vatte ze elke keer kort samen met de woorden,”voor mij hoeft het niet meer.” Het maakte mij soms moedeloos. ‘Anna, 21 juni is de langste dag, de zomer begint en de zon bereikt het allernoordelijkste puntje van de aarde,’ zeg ik, ‘ik ga die dag naar Schiermonnikoog, daar is de dag nog langer, we vieren het zonnewende feest.’ Ze kijkt mij aan alsof ze het in Keulen hoort donderen. ’ Verschrikkelijk, hoe lang is die dag dan,’ vraagt ze pissig, ‘ wat voor dag is het eigenlijk?’ ‘Het is een woensdag en hoeveel langer dat weet ik ook niet precies, geen uren in ieder geval,’ zeg ik geïrriteerd. ‘Ga je als elfje in de duinen huppelen, of zoiets,’ zegt ze cynisch en ik zie zowaar een groef in haar gezicht in een vage lachrimpel veranderen. Van beledigen lijkt ze nog het meest te genieten. ‘Ach kind toch, een zonnewende feest, doe wat nuttigs. In ieder geval wordt het weer snel herfst. Ik hoop toch echt dat ik de winter niet haal en neerval als een dood blad, het liefst in de herfst, dan hebben ze mooie bloemen voor op de kist.’ Ik slaak een zucht en sta op. ‘Ja, ga maar weer, lekker de zonnegroet doen en al die flauwekul vieren. En mij laat je weer alleen. Veel plezier bij dat zonnewenden. Vergeet je zonnebrand niet, kind. Voor mij hoeft het niet meer, hoor je!’

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 juni 2017 - 9:12
Ach, wat een schrijnend verhaaltje...ik lees een oude moeder die niet meer wil en haar dochter? De eerste keer lezen dacht ik aan een puberdochter die niet meer wil maar omdat je verderop het woord kind gebruikt twijfelde ik. Het cynische komt goed naar voren. Originele invalshoek heb je gekozen. Graag gelezen hoewel wat verdrietig.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 juni 2017 - 14:43
Maddbrug, ... met aandacht en plezier gelezen. Anna zit zichzelf in de weg. Ik hoop dat haar dochter haar plannen doorzet. Spoor haar maar aan, Maddy. Je geeft goed donker en licht weer.

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2017 - 11:02
Dag Maddbrug, Voor mij komt het over als twee vriendinnen omdat de HP de verzuurde vrouw met "Anna" aanspreekt. Misschien brengt duidelijkheid hierover meer kracht in het verhaal dat zeker interessant van inhoud is. Een goed idee om de zonnewende op Schiermonnikoog te vieren. Dat moet mysterieus zijn. :o

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 juni 2017 - 22:08
Hoi Maddy, een prachtig verhaal, als uit het leven gegrepen! Ja, de verzuring heeft Anna in de greep, evenals de wens om er met de herfst tussenuit te piepen. Lichtpuntje is dat er dan mooie bloemen zijn... Wat een contrast met het vieren van de zonnewende op Schier, dat heb je heel mooi gedaan, Maddy! :thumbsup: PS de titel vind ik heel sterk; voelt als de lijfspreuk van Anna!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 juni 2017 - 23:54
Schrijnend inderdaad. Het probleem bij dit soort 'zeurpruimen' is dat men ze in hun eigen waarde moet laten maar het toch altijd je humeur naar beneden trekt. En dan ook nog proberen een schuldgevoel aan te praten. De eerste alinea lijkt mij een samenvatting/ conclusie van wat je later verteld. Ik denk dat het weg kunt halen. Ik hoop dat de HP het op Schiermonnikoog snel vergeten heeft. Je ziet dat je het vervelende gevoel van de HP goed overgebracht. :thumbsup:

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2017 - 12:01
Hoewel het in wezen een triest verhaal is en dat ook echt overkomt, heb ik ook heerlijk kunnen lachen om dit verhaal. Verschrikkelijk, hoe lang is die dag dan? Ik hoorde het haar helemaal zeggen. Prachtige details gebruik je, de verzuurde geest, huppelen in de duinen, neervallen als een dood blad. Met veel plezier en bewondering gelezen!

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2017 - 13:26
Madd, Een mooi geschreven verhaal. Onder de zuurheid van Anna, lees ik eenzaamheid. Het 'ja, ga maar weer.' lees ik als een verwijt omdat de HP niet bij haar blijft. Het deed mij een beetje denken aan mijn schoonmoeder zaliger die opbelde en zei: 'ik heb de hele week geen mens gezien' terwijl ik wist dat die ochtend haar dochter nog op bezoek was. Wat betreft de eerste alinea: ik denk dat Marietje daar een punt heeft, hij zou ook wegkunnen.

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2017 - 13:39
@maddbrug, ik vind het verwarrend dat ik niet weet wie Anna is in relatie tot HP. Het is typisch voor heel oude mensen om zonder korte termijngeheugen de realiteit uit het oog verliezen. Het vraagt van de omgeving veel liefdevol geduld, hetgeen niet altijd eenvoudig is. Heel realistidch geschreven met een relativerende wending, Graag gelezen, Connie

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2017 - 16:49
Maddbrug, zet die zuurpruim maar bij de weg. ;-) Nee, grapje, er schuilt vaak iets achter. Zoals hiervoor al werd gezegd: eenzaamheid, bijvoorbeeld. Mooi beschreven. Met Marietje eens dat de 'inleiding' weg kan.

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2017 - 17:38
Wat een mooie invulling van de opdracht, knap gedaan! Ik kom zelf van Schiermonnikoog, dus ik vond het extra leuk dat je deze plek erin hebt verwerkt ;)

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2017 - 21:29
I-kat, Het is schrijnend. Dat wil ik benadrukken, dat niet alleen seizoenen maar ook het leven vergankelijk is. En uit jaloezie, verdriet of wat dan ook, kan iemand soms naar reageren.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2017 - 21:32
Nancy, Ik had moeite met de opdracht. Ik heb voor dit onderwerp, vergankelijkheid, gekozen omdat alles verandert in een leven, constant.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2017 - 21:34
Riny, Juist, donker en licht. Misschien wilde de moeder ook wel feest vieren maar door haar lichamelijke gebreken was ze verbitterd. Vandaar haar reactie.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2017 - 21:37
Mevrouw de coach, ik vond het geen gemakkelijk onderwerp! Het gaat om een moeder en dochter, en is de oudere vrouw verzuurd door haar leven, verbitterd wellicht omdat haar dochter van het zoete leven geniet. Op Schiermonnikoog schijnt je het meest Noordelijke plekje van Nederland te hebben en het si erg prachtig.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2017 - 21:39
Ton, sommige ouderen hebben het echt gehad. Willen niet meer en dat kunnen ze laten merken. Het lijkt mij ook niet makkelijk, steeds meer functies te verleizen in je leven. De een gaat door, de ander heeft t wel gehad.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2017 - 21:42
Marietje, Die eerste alinea is een gedachtengang over alles.De dochter weet allang wat ze weer gaat aanhoren. Ik kan het geeneens een zuurpruim noemen. Eigenlijk is het triest, ja schrijnend zoals je mooi zegt.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2017 - 21:49
Marceline, Eenzaamheid is verschrikkelijk en als iemand niemand spreekt op een dag is dat rot.Maar als je ook nog vergeet dat iemand is geweest. Wat een ellende. Ik ga nadenken over die eerste alinea.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2017 - 21:53
Connie, Anna is haar moeder, een moeder en kind maar het gaat om de vergankelijkheid van het bestaan. De oudere vrouw heeft wellicht ooit ookfeest gevierd en kan dat nu niet meer vanwege mankementen of zoiets.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2017 - 21:53
Willemina, Ga naar de inleiding kijken en ja, met je eens, er zit veel meer achter dan die opmerkingen.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2017 - 21:56
Brenda, wat ben jij een geluksvogel dat jedaar vandaan komt. Ik vind het op Schier zo geweldig mooi, het eiland, de zee, hetl licht, alles. Dankjewel voor je reactie.

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2017 - 22:02
@maddbrug, zoals je in een vorige weekopdracht van me hebt kunnen lezen, maken wij heel dichtbij hetzelfde mee. Morgen gaan we weer naar haar toe, en weer benieuwd hoe het met haar is. Wij gunnen haar een einde in haar slaap, wat zij ook wenst. Ik kan me goed de situatie die je hebt beschreven indenken. Groet Connie

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2017 - 23:26
Ik had intuïtief wel gelijk door dat het om moeder/dochter ging, maar kom dan ook uit een nest waar iedereen met de voornaam werd aangesproken, misschien helpt dat. Mooie levensechte dialoog. Het raakte me. Knap geschreven.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 juni 2017 - 18:05
Connie, De dame in het autootje destijds in mijn verhaal, dat was mijn moeder, zij is er niet meer. Van dichtbij maak ik de trouwe schoolvriendin van mijn moeder, mee, gelijk mijn moeder in gedrag. pittige dametjes. Ik steun haar dochter omdat het niet mis is. Het is een opgave sterkte met alles, Connie.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 juni 2017 - 18:10
Bart,, Ik heb dat zonder meer als normaal aangenomen, in mijn familie en ook kennissenkring, spreekt iedereen zijn vader of moeder met de voornaam aan, zelfs Ben van 96. Ik vind dat ook gewoon. Soms hoor ik weleens een echtpaar wat elkaar als mams of paps aanspreekt. Ik moet daar van rillen. Zo van' en wat vind jij ervan, paps?' Brrrrrrrrrrr.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 juni 2017 - 21:40
schrijnende situatie, ja, voor beiden naar; heel realistisch neergezet. Ook ik twijfelde doordat moeder met de voornaam aangesproken werd, zou toch zeggen: als je wilt dat de situatie helemaal helder is, noem je haar mam, of anders laat je gewoon die hele aanspreekvorm weg, de zin kan prima zonder en dan kan geen enkele lezer afgleid worden door de vraag of het nou wel of niet haar moeder is.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 juni 2017 - 16:40
Ik spralkmijn ouders, en tantes altijd aan met de voornaam, mijn moeder' s schoolvriendin. Ik merk dat dat verwarde. Dank je wel voor je reactie.

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 juni 2017 - 18:03
Dag Maddbrug, Je hebt gelijk, het was geen gemakkelijke opdracht. Maar het heeft wondermooie verhalen opgeleverd. En veel SOL-leden hebben weer bijgeleerd. Ikzelf incluis. Dat moeder met haar voornaam wordt aangesproken in sommige delen van ons land, wist ik bijv. helemaal niet. Het verzuringsproces, ja, dat ligt moeilijk. Ik hoop dat de dochter zich daar tegen kan verzetten en optimistisch blijft. :o

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 juni 2017 - 20:37
Maddbrug, heel mooi verwoord en hoe triest het ook is, toch ook met humor geschreven. Ik heb alle comments hierboven niet kunnen lezen, maar ik ga ervanuit dat ik niet met een origineel bericht kom. Maar ik vond het wél de moeite om te reageren en het te herhalen. Graag gelezen!