Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #146 – Een gedicht in de natuur

11 juni 2017 - 20:41
Gedragen Het zand neemt de vorm van mijn lichaam aan ik hoor de zee tegen de rotsen slaan De meeuwen krijsen ze zijn bevriend met de wind Ik proef het kristal op mijn lippen klotsen wordt ruisen Kalmte die zichzelf vindt Mijn warm gekoesterde lichaam verbonden met de bron van haar bestaan glijdt door het helder zoute water drijvend op mijn rug starend naar de kleine wolken die zachtjes voorbij zweven Ik word gedragen voor de eerste keer in mijn leven

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 juni 2017 - 21:36
Wauw, ik vind het heel beeldend en de laatste zin maakt het heel bijzonder en ook schrijnend. Graag gelezen!

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 juni 2017 - 21:38
Manon1963. Bijzonder gedicht, na deze tropische dag heerlijk in de zee drijven en wat een parels de laaste twee zinnen. Graag gelezen.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 juni 2017 - 22:26
Hoi Manon, prachtig tafereel, ik geniet van deze zomerse strandscène. Het dragen zie ik als drijven op het zoute water; ook zo bedoeld? Duimpje voor deze sfeertekening! :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 juni 2017 - 16:40
manon1963, Het leest als een scene uit een verhaal omdat het een waarneming is met een duidelijke conclusie aan het eind. Prima zinnen. In een gedicht mag het wat minder direct.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 juni 2017 - 17:00
manon 1963, Wat heerlijk om zo in het water te liggen. Gedragen voor de eerste keer in je leven? Ik neem aan, dat je bedoelt op deze plaats in het water. Het was fijn om met je mee te leven.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 juni 2017 - 9:30
Het proces van loslaten, zich overgeven: dat haal ik eruit. De laatste zinnen maken het af en komt binnen omdat het mi een wens is die een ieder af en toe heeft. Mooi gedaan. :thumbsup: Ik persoonlijk vind het juist fijn als een gedicht helder en minder direct is. ;)

Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 juni 2017 - 13:43
Beste Manon1963, Je beginregel en eindregels zijn mooi, ik zie het voor me. Ik merk in het eerste stukje dat je goed gekeken en gevoeld, geluisterd hebt, dat is fijn voor de lezer. Verder vind ik de opmerking dat meeuwen bevriend zijn met de wind heel origineel, die ga ik onthouden. Misschien kun je erover denken om af en toe wat andere woorden te gebruiken of weg te laten, als ze wat meer voorspelbaar zijn. De meeuwen krijsen, dat ligt voor de hand. Het bevriend zijn met de wind vind ik zelf veel mooier. Probeer eens voor jezelf uit of je dat krijsen ook weg zou kunnen laten of door nog zo'n mooie notitie als dat bevriend zijn met de wind te vervangen. Groet! Greetje Kruidhof

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 juni 2017 - 21:01
Dag Manon, Wat een heerlijk gedicht. Zo lees ik ze graag. Het gedragen worden is een prachtige formulering voor je gevoel één te zijn met alles. tip: de meeuwen schreeuwen

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 juni 2017 - 22:41
Beste Greedje Een mooi en leerzaam commentaar. ik ga er zeker mee aan de slag. Bedankt Beste schrijfcoach, Dank je wel en schreeuwen klinkt inderdaad beter dan krijsen.