Mia trekt haar topje aan. Zebraprint, een stuk beschaafder dan tijger of, erger nog, panter. Zebra is wild, maar niet ordinair. Misschien een tikje, maar als ze eerlijk is is dat precies wat ze wil uitstralen. Beetje eyeliner, bruine mascara omdat zwart ouder maakt, voorzichtig met lippenstift en wenkbrauwpotlood. Tot slot haar haar omhoog met flink wat gel, want hangend haar oogt zo sloom. Al die jonge meiden met dat steile lange haar, wat zonde. In haar studententijd wist Mia het al: nooit zou ze dat gevoel vergeten dat ze kreeg zodra ze op de dansvloer stond. Dat gevoel van vrijheid, totale overgave en genieten van de muziek. Die vloer moest het liefst zo leeg mogelijk zijn, zodat haar voeten zelf hun weg konden vinden en haar armen zich breed konden spreiden. Dan voelde ze zich levend en sexy as hell. Ze danste nauwelijks op grunge of rock, hoewel ze dat soms best goed vond. Nee, haar hart ging alleen sneller kloppen van house, funk en vooral van disco. De levensvreugde die uit discomuziek sprak stroomde door haar heen, ze steeg uit boven alles, niets was van belang behalve dit moment, nu! De dj heeft een nostalgische bui en zet Earth, Wind & Fire op. Mia haast zich naar de dansvloer. Lekker leeg, zoals ze dat graag heeft. Vreemd dat al die mensen langs de kant blijven staan. Met haar ogen dicht laat ze zich meevoeren. Niemand kan het zo goed als zij.