#145 Aan de poolbar bestel ik mijn laatste wijntje voor vandaag. Ik hef het glas langzaam richting het groepje die voor mij zit. Uit beleefdheid krijg ik een wat ongemakkelijke glimlach terug. Ik heb lang getwijfeld of ik mijn derrière naar de jongelui zal verplaatsen. Ik mag dan de 50 gepasseerd zijn, met mijn frisse verschijning zou ik er prima tussen passen. De wijn smaakt me niet meer, het laatste bodempje laat ik staan en ik druip af naar mijn tent. Waarom zagen ze mij niet zitten? Ik kom prima mee met de nieuwe generatie. Het buiktruitje, die me verdomd goed stond, leken ze te verachten. Dat droegen die vrouwen toch ook allemaal? Terwijl ik me afvraag waarom ze mij niet hebben uitgenodigd om bij ze te komen zitten, begint mijn hoofd te bonken. Misschien had ik dat laatste wijntje niet moeten bestellen, maar ik hield graag het tempo aan van de jonge mensen tegenover mij. Dat hadden ze toch wel gezien? Door de bonkende hoofdpijn besluit ik vroeg naar bed te gaan. Ik doezel bijna weg wanneer ik wakker schrik van een luidruchtig groepje mensen. ‘Moet je nou eens kijken, ik zei het je, dat oude mens ligt allang in bed’. Een hard gelach volgt. ‘En zag je dat buiktruitje, ze denkt zeker dat ze 20 is…’. Mijn wangen gloeien, het zweet breekt me uit. Zal ik er dan toch aan moeten geloven? Is de tijd van doorzakken met veel drank, gezien worden en hippe kleding dan echt verleden tijd?