Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#143 Duisternis

De kaarsen flikkeren, waardoor de gezichten rondom er nog banger uitzien. Grote ogen, een strakke streep als mond. De laatste kaarsen.. Dan zal de toch al bedompte, krappe ruimte ook nog in duisternis gehuld zijn. De stem van moeder klinkt vreemd. "Het luik moet open, pa". Hij geeft geen antwoord, maar staart naar de kleine stompjes, die dapper nog wat licht verspreiden. Alsof hij ze kan dwingen langer te branden. "Straks is het donker". Het klinkt al krachtiger. Het helpt. Pa staat op en begint heen en weer te lopen. De jongste kinderen schuifelen onrustig op hun plek. Moeder staat op en legt haar hand op pa's arm. "Toe, het moet nu". Pa knikt. Even lijkt er niets te gebeuren. Dan stapt hij toch op de trap. We zien niets maar horen hem aan het luik draaien. We staan allemaal op. Maar moeder houdt ons op afstand. Het duurt lang. Moeder loopt resoluut de trap op. Wij allemaal. Iedereen is stil en kijkt om zich heen. Buiten is niets anders dan duisternis. Donkerte. Overal waar je kijkt. Het enige met wat kleur zijn de stofslierten die er hangen. In stilte gaan we weer naar beneden. Alsof de stompjes ons willen opbeuren, verspreiden ze een warm licht. Zonder te flikkeren.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste Marieke, Dank je voor je duisternis verhaal. Het voelt zelfs duister. Wat mij niet helemaal duidelijk is, is de reden van de duisternis. Is het een stroomuitval? Dan rijst bij mij de vraag: waarom gaat men dan in een kelder zitten? Is het een oorlogssituatie, schuilen voor bommen of buitenaardse wezen? Toch zit er een mooie spanning in je verhaal. Een haast voelbare duistere angst. Complimenten daarvoor. Probeer in een volgend verhaal iets meer te letten op overbodige woorden. [ Dan klimt ook moeder de trap op.] Moeder klimt de trap op. 'dan' en 'ook' zijn overbodig. Hartelijke groeten, Schrijfcoach Inanna

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Marieke, ik lees het verhaal van een gezin dat vanwege oorlog en verplichte duisternis in de kelder zit (als mijn invulling klopt). Luiken openzetten is dan in principe gevaarlijk. De angst van vader wordt zichtbaar in zijn dralen. Zelf zou ik voor de rust tussen de tweede en derde alinea een witregel plaatsen. Graag gelezen, Connie

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Tja, het is inderdaad duister. In het duister de trap op en in het duister ook weer de trap af. Of is het toch oorlog, zoals @Connie schetst. Die we, zijn moeder en de kinderen die weer naar beneden gaan en Pa is alleen boven achtergebleven? Breng eens wat licht in de duisternis, Marieke, het is wel spannend allemaal.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor jullie reactie. De zin van de moeder heb ik aangepast. Waarom zitten ze daar? Misschien omdat de stroom uitviel of vanwege vreemde geluiden in de lucht. Ik dacht meer aan het einde van de wereld.. Maar alles is mogelijk. Ik zou graag denken dat Pa ook mee ging naar beneden, Riny. Hij was daar tenslotte liever gebleven :)

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Marieke, inderdaad een mooi duister verhaal. Met het raadsel wat hier aan de hand is, maar misschien ook wel goed om dat eens een keer aan de fantasie van de lezer over te laten. Nog een extra raadsel is waar Pa is gebleven; hij loopt de trap op, draait aan het luik en daarna hoor of zie je niets meer van hem. Ondanks al dat mysterieuze; indrukwekkend, graag gelezen.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het einde van de wereld was ook mijn invulling maar mysterieus blijft het. :thumbsup: In het begin vertellen meerdere zinnen mij het zelfde. Dat kan mi korter zodat je niet in herhaling hoeft te vallen. Dat vertraagde mij namelijk bij het lezen. Ik haalde spanning voor wat komen gaat maar ook wanhoop uit je verhaal. Het onvermijdelijke - men moet immers verder.