Een mooie gedachtengang, Angela. Toch zou ik hier en daar iets veranderen. Twee maal 'komen' in het rijm is niet mooi. De eerste twee zinnen zou je kunnen veranderen in: 'Als ik in het bos wandel voel ik herinneringen stromen' en 'ik sta dan even stil op een plek zonder bomen'. (Maar wat vreemd, deze verwijdert zich van mij / Alsof ik er nimmer mag komen. Sorry, nu heb ik toch aan het hele gedicht zitten prutsen.

@Angela, eens met @Dos.

Hoi Angela, prachtig beeld van herinneringen als ware het een bos om een open plek. Klein dingetje; verwijderd => verwijdert

Angela, een mooi beeld roep je op! Goed dat je je voordeel gedaan hebt met de tips van Dos! Het is een fijn forum hier, ik heb er al een hoop geleerd!

Angela, kijk nog eens naar #3.

Altijd als ik wandelen ga, voel ik herinneringen stromen Ik sta even stil, te midden van een bos zonder bomen De open plek verwijdert zich van mij Alsof ik er nimmer mag komen Edits na.v. reacties :-)

Hallo AngelaMarina, De sfeer en de gedachtengang zijn zeker mooi. Ik zou proberen de eerste twee zinnen wat in te korten, dan wordt het geheel evenwichtiger. Ik vind de eerste zin sowieso wat minder in het geheel passen. Misschien kun je een andere oplossing bedenken zonder die eerste zin, die naar mijn smaak teveel uitlegt. Bijvoorbeeld Ik sta even stil in het bos zonder bomen ... (iets met dromen, stromen o.id.) De open plek verwijdert zich van mij alsof ik er niet aan mag komen 'Nimmer' is zo'n plechtig woord. Dit is maar een voorstel, hoor, het blijft jouw gedicht. Ik reik mogelijkheden aan om het anders aan te pakken. Met schrappen en schuiven kun je veel oplossen. Succes! Groet van Wilma van den Akker / Mevrouw SchrijfTaal

Mysterieus voor mij. Als een scene uit een film zie ik de bomen verwijderen rond het personage, de camera zwenkt omhoog en laten een persoon op een open plek in het bos zien. Eenzaam: de plek waar ze van haar geliefden niet mag komen. Immers, niemand wenst degene die hij/zij liefheeft eenzaamheid toe. Maar dit is mijn fantasie. ;)

Dag Angela, Het is en blijft een mooi kwatrijn, jouw kwatrijn, de gedachte van de open plek die zich verwijdert spreekt mij aan. Graag gelezen. :o

AngelaMarina, Wat heb je dat mooi geschreven. Vooral: 'De de open plek verwijdert zich van mij' - ik voelde de eenzaamheid en de kilte optrekken. Prachtig.