opdracht 1 Het is een beetje een miezerige dag. Toch besluit de heer Fransma om zijn dagelijkse wandeling in het aangrenzende Beatrix park te maken. Hij gaat keurig gekleed de deur uit. Ondanks het wat gure weer geniet hij van de herfst in het park. Even blijft hij staan bij de eenden en ganzen, als kleine kinderen onder luid geschreeuw met brood beginnen te gooien, loopt hij geïrriteerd weg, ‘ wat zijn dat voor ouders tegenwoordig,’ moppert hij hardop. Hij vervolgt zijn weg langs een stil, beetje verwildert paadje, maar tot zijn schrik ziet het e.a. op de grond liggen. Hij loopt door, terwijl er weer diverse verwensingen uit zijn keurige mond komen. Ineens ziet hij wat bewegen aan het einde van het paadje, zomaar zonder iemand erbij. Schichtig kijkt hij om zich heen, bang en tegelijkertijd boos. Hij springt het struikgewas in en zet het op een rennen. opdracht 2 Een mooie zomerdag, iedereen is uitgelaten. Het Vondelpark is bomvol. Pieter likt vol genoegen aan zijn ijsje, en kijkt belangstellend om zich heen. Kinderen rennen uitgelaten over het gras, jonge mensen liggen loom te blowen. Stelletjes lopen hand in hand en enkele buitenlanders hebben zich verschanst in de schaduw. Pieter gaat op het eerste beste vrije plekje languit in de zon liggen, heerlijk een zo’n vrije middag! Soezend strekt hij zijn handen uit en voelt wat zachts. Hij rolt zich op z’n zij en begint met zachte stem te kirren’ kom maar, heee, het is goed.’ Geen reactie. Hij draait zich op z’n andere zij en voelt wat nats aan zijn been, heel zachtjes en voorzichtig. Zodra hij zich omrolt ziet hij niets meer. Jammer, mens beste vriend is nergens meer te zien.