# 139 - Mochi

Hoi Mili, Bij jouw eerste regels moest ik onwillekeurig denken aan het lied over de mooie stad achter de duinen, waar jij resideert. En dan kan zo'n opening ook alleen maar van jou komen, wat een heerlijke sfeer! Maar kijk nog even naar 'dat' in regel 2, wellicht 'toen'? Je verhaal heeft een prachtige ontwikkeling in de verhouding van HP tot het verschijnsel hond en geeft daarnaast geweldige sfeertekeningen, zoals de hap uit 'de pittig bewegende roomblanke rechterdij'. Deze zinsnede alleen al heeft een haast erotiserend timbre - wauw koest, pietertje, gaat af! En dan de duinen, waar je in onze lage landen toch op moet vertrouwen, worden door HP 'uiteen geschreeuwd van ontzetting'; een pareltje, Mili, evenals de gluups en hun geruststellend bedoelde uitspraak. Ja, morgen brengen dat-ie niks doet! Nou nog ééntje dan; 'Hij was bloedmooi en kwam tot haar schoften' werkelijk subliem, deze! Ik snap overigens Mochi's jaloezie wel hoor. Hij mag niet stalken, maar die manspersonen dan, die langskomen en natuurlijk altijd een bloemetje of een flesje wijn meenemen en dan haar de hele avond complimentjes maken en blijven aankijken, en dan weer terugkomen om dat nog eens dunnetjes over te doen?? Ze mogen blij zijn dat Mochi zich beperkt tot de kuit van zo'n manspersoon! Hij kwam immers bij haar tot haar schoften. Of was deze aanduiding een hint naar de manspersonen? Mili, ik heb weer genoten van je inzending en wil je hiermee complimenteren (ja nu durf ik wel, nu Mochi veilig en wel bij je broer over de dijk loopt te hollen, dat stomme mormel). :D Mvg Ton

Een fraaie vrije interpretatie van de opdracht, Mili. Ik durf het bijna niet te bekennen, maar bij het woord 'asiel' dacht ik niet meteen aan een asiel voor dieren. :o Betekent dit dat ik zo verdorven ben of is dit te wijten aan een overdosis asielzoekers informatie ...?

Een knap staaltje kunst Mili, dat ik bijna in een drieluik afgeschilderd zie, Een luik met op de voorgrond die happende hond, met die homp van haar dij, een gillend vrouwmens en zon, duin en zee op de achtergond Een luik met haar en Mochi, op straat, beiden heldhaftig en goddelijk Een luik met de vrijheid van Mochi langs de dijk. Het is idd een haat-liefde-haat verhouding die vooral haar leven tekent. Ondanks die prachtige zinnen waar ook Ton naar refereert, mag ik denken dat zij een heel klein vrouwmens is? Schoften is bij dieren schouderhoogte, maar als ik hier een dier voor ogen heb dat tot haar schouders reikt, is dat beest zo groot als ... ja, een paard? ....stond hij naar haar te kijken -- "klaar om" hoeft niet voor me Je krijgt :thumbsup: van me!

En Ton, hou eens je manieren en je pietertje in toom! :D

Mili, Het is weer een geweldig verhaal. Alleen met die twee happen in de eerste alinea heb ik wat moeite, ik zie de hele tijd maar je HP voor mij enorme gaten in de dijen. Misschien is 'beten' oid een beter woord? En 'gluups' kende ik niet (misschien bestaat het ook wel niet) maar ik vind het een geweldig woord, ik begrijp niet waarom het niet eerder in mijn woordenschat voorkwam. :thumbsup: Marceline

@Ton, ik botste ook wat tegen 'dat' aan en neem je suggestie 'toen' over. Ik ga trouwens mensen ook in mannen veranderen. De schoften laat ik in het midden. :lol: Dank voor je uitbundige reactie, heel plezierig om te lezen, en je aandacht.

@Willemina, je bent niet verdorven, verre van. Ik begrijp je associatie helaas wel. Met een fraaie interpretatie maak je me blij. @Leeghoofd, van jou een duim, wat een feest. Ik weet het over de schoften (van paard én hond) maar ik speel zo graag met woordjes. 'klaar om' lijkt inderdaad overbodig. Ik wilde er het hijgkarakter van Mochi mee onderstrepen. Het beest lag niet eens meer maar stond op zijn poten te kijken. Kan je je dat voorstellen, zo'n enorme hond die naar je staat te kijken als je wakker wordt? @Marceline, je weet dat ik altijd overdrijf en Slachtofferhulp kwam erbij. De hond in kwestie werd afgeschoten. Het woord gluup is nu ook van jou. Het is een heerlijk woordje. Als je het uitspreekt lopen de rillingen over je rug. Hartelijk dank voor jullie reacties!

Hi Mili, Ik lees welluidende zinnen en toch heb ik geen grip op deze tekst. Wat ik vaker uit jouw teksten denk te begrijpen is diepere lagen, symboliek etc. Heb je iets willen zeggen met de zwarte mannen, waarnaar geblaft wordt en de blanke duinen en roomblanke dij? Deze dagen is er zoveel te doen over een boek 'hallo witte mensen' dat mijn aandacht meteen valt op woorden als blank/zwart etc. Groet, Imena

Als je op maandagmorgen zo'n zin loopt te juichen vraag ik me af of je wel helemaal goed bent maar het beeld is hilarisch en natuurlijk heerlijk als je je zo kunt uiten. Ze schreeuwde de duinen uiteen in werkelijk briljant verzonnen! Ik had ook een zeer bloederig en gruwelijk beeld bij die happen maar overdrijven is een kunst en houd ik wel van. Bij schoften denk ik aan een paard maar omdat het over haar schoften gaat vind ik dat een prachtige woordspeling hoewel ik niet zeker weet waar ze zitten, ik dacht aan haar heupen, niveau Deense dong, dat zijn echt kalveren! Na de opmerking van Imema ben ik gaan herlezen en snap ik haar vragen wel. Ik vermoed een pure onschuld in deze maar goed om je te realiseren wat het kan losmaken bij je lezers. Genoten van je beeldende verhalen!

Na de opmerking van Imema ben ik gaan herlezen en snap ik haar vragen wel. Ik vermoed een pure onschuld in deze maar goed om je te realiseren wat het kan losmaken bij je lezers.

Ik bedoelde niet te zeggen te realiseren wat er gebeurt met lezers in deze. Deze tekst kan ik niet goed duiden. Aan de hand van de opdracht wel, maar niet als ik denk aan een tekst en een onderliggend verhaal in een tekst. Mili, ik vind dat jij prachtig kan een en ander beeldend neer kan zetten. Dan denk ik vooral aan je tekst bij opdracht 134. Die is voor mij helder, op de pittige korte kapsels na, waarmee je ook iets wil uitdrukken, dat ik niet vat. Misschien denk ik dat hier een onderliggend verhaal is, dat er gewoon niet is. Dat kan ook. Groet, Imena

@Imena, # 8, het is simpelweg zo dat mijn hond blafte als hij een zwarte man zag, dat doen honden meer. En dat ik toevallig roomblanke dijen heb. M.i. is zwart zwart en blank blank. Vooral geen wit, een ingebrachte modieuze term tegenwoordig. Ik wil roomblanke vla kunnen kopen en een pak negerzoenen. In de Congo waar ik meer keren werkte kreeg ik ook zoenen. Ik wil niet luisteren naar een beroepsgroep van wie het 'werk' bestaat uit verkondiging van racisme en discriminatie. Dat is m.i. namelijk niet meetbaar. Plus vinden velen het tegenwoordig heerlijk zich vooral gekwetst te voelen. Ten overvloede, het gaat mij om de kwaliteiten van een mens die schier oneindig zijn; de kleur huid interesseert me voor geen meter. @i-Kat, en ik genoten van je feedback! Ik was wel fris hoor, die maandagmorgen. Had ontslag genomen. ;) Ik neem aan dat je ook bovenstaand leest. Me realiseren wat ik los kan maken bij lezers? Ik dacht het niet. Vrijheid van het geschreven woord; nogmaals ik doe niet mee aan deze hype. @Imena, # 10, de 'pittige korte kapsels' is spot. Gewoon spot. En ja, ik weet het, mijn teksten zijn vaak gelaagd. Maar dat is iets dat ik aan de lezer overlaat. Dank voor je uitgebreide reacties.

Een paar ideeën - op notitieblaadje - in een lege soepterrine en schudden maar; zo kan er een grappig verhaal ontstaan. Je hebt me weer laten lachen; ook heb ik genoten van je mooie zinnen. Gluups, zullen wel de eigenaren zijn van driftige honden die niets doen. Ik zal straks op de dijk uitkijken naar je afgewezen Mochi.

Als zwart en wit kleuren zouden zijn is dit een kleurrijke vertelling, met een mooie naam voor een hond, brei je je verhaal als in een gedicht rond. Wat een mooie woorden, dat doet geen hond je na.

Oh Mili wat een prachtig verhaal weer. Ook ik dacht wat een gek mens om zo door de duinen te 'feesten'. Ik hou van gek dus direct de zin om me in het verhaal te zuigen. De zinnen die Ton aanhaalde juweeltjes. Gluups zegt me niets maar dat doet niks af aan wat je hier neerzet. Zoveel beelden en associaties die dit oproept ( ook erotische) is bijna niet te bevatten. Ik vind deze nog beter dan je vorige verhalen die ik gelezen heb. Het blaffen naar zwarte mensen, dat doen sommige honden nou eenmaal, zo heb ik ervaren. Ik heb een hekel aan het veelgebruikte engelse woord ' flabbergasted' ( weet niet of ik het goed schrijf) maar dat is wel wat ik ben. Mijn kin hangt positief op mijn schoenen van verbazing. :thumbsup: :thumbsup:

@Riny? En, zag je hem nog rondhollen? Hij is eeuwig op zoek naar mij, zijn enige grote liefde. En gluups vind je overal. :\\ @Madd, een rondje poëzie van jouw hand. :nod: @Nancy, als je maar enig idee zou hebben van hoe gek ik ben. :crybaby: Wat een feest, ook jouw reactie. Het is magisch schrijven, vind je niet? Dat jij, ik weet niet waar, beelden en associaties krijgt door een tekst van mij. En ik hier - door 'Jitzak' heen - geen idee had wat ik met deze hondeopdracht aan moest. Bewust zonder N. En dan toch gebeurt het, even terug naar een van mijn wilde avonturen. Facebook van vandaag; laat je inspireren door je eigen avonturen. Hartelijk dank voor jullie reacties.

Mili, ik heb er drie gezien. Maar geen Mochi.

Heerlijk verhaal weer, Mili. De kleur roomblank maakt het verhaal smeuïg en lobbig tussen de extreme vrolijkheid, liefde en haat in.

@Riny, maar hoe kan jij eigenlijk mijn Mochi herkennen? :crybaby: @Nel, lobbig vind ik zo'n heerlijk woord. Je tongpuntje slaat er door van boven naar beneden. Wat kunnen we allemaal wel niet met lobbig doen? #jesuislobbig. Roomblank was een gift van God toen ik het schreef. :D Fijn dat je het een heerlijke tekst vond.

Ze waren alle drie beslist niet bijterig. Een kwam er zelfs met een onnodige vaart op me toe hollen maar het kwam gelukkig niet tot een springpartij. Wel was er een die zijn pootje vlak voor mij optilde. Hij zag gelukkig op tijd dat mijn been geen takkenbosje was. De honden mogen daar in dat struingebied vrij rond lopen.

@Riny, Mochi zat er niet tussen. Die ene, van de vaart, rent en springt alleen zo op mij af. Die zeikende andere heeft geen pootje. Mochi heeft poten. Breng hem terug als je hem echt vindt. :{}

@Schrijfcoach Corrie, tussen het kwijlende bakbeest en mijn Mochi zit toch wel verschil. Mochi nam een kuit, het bakbeest twee maal een dij. Het was inderdaad een kluif voor je dat ik als een reactie van je las. Je opdracht was er ook naar. ;) Dankjewel.

Mili, ik zie nu pas dat ook het bakbeest kwijlt, zoals in mijn verhaal de godganse wereld. Ik was weer laat omdat ik niet goed wist wat ik ineens met een hond aanmoest. Ik hol soms ook zomaar wat door het leven (bij gebrek aan duinen). Zou dat mij immer inspireren tot pareltjes van zinnen en woorden zoals die hier weer uit jouw digitale pen vloeiden, dan deed ik waarachtig niets anders meer. Een ordinaire hap uit hier of daar ten spijt. Laten we samen zomaar wat blijven hollen. En schrijven. :{}

@Elyse, eerst een grote glimlach. Jouw reacties zijn net zo mooi als jouw teksten. Ik schenk je bij deze mijn duinen waarin gehold kan worden. De berg waarop je nu zit is ook niet altijd je van het, kan ik me zo voorstellen. Al hollend vraag ik me af tot welke verhalen we samen kunnen komen. Hapverhalen naar alle waarschijnlijkheid. :nod: Wij hollen samen schrijvend door. Promis juré. Kus terug.

Op de valreep mijn reactie: knap om te zien dat jij jouw schrijfstijl nooit ontrouw bent! :thumbsup:

@Marietje, ik waardeer jouw valreepreactie zeer. Merci.