Hoi Mili, Bij jouw eerste regels moest ik onwillekeurig denken aan het lied over de mooie stad achter de duinen, waar jij resideert. En dan kan zo'n opening ook alleen maar van jou komen, wat een heerlijke sfeer! Maar kijk nog even naar 'dat' in regel 2, wellicht 'toen'? Je verhaal heeft een prachtige ontwikkeling in de verhouding van HP tot het verschijnsel hond en geeft daarnaast geweldige sfeertekeningen, zoals de hap uit 'de pittig bewegende roomblanke rechterdij'. Deze zinsnede alleen al heeft een haast erotiserend timbre - wauw koest, pietertje, gaat af! En dan de duinen, waar je in onze lage landen toch op moet vertrouwen, worden door HP 'uiteen geschreeuwd van ontzetting'; een pareltje, Mili, evenals de gluups en hun geruststellend bedoelde uitspraak. Ja, morgen brengen dat-ie niks doet! Nou nog ééntje dan; 'Hij was bloedmooi en kwam tot haar schoften' werkelijk subliem, deze! Ik snap overigens Mochi's jaloezie wel hoor. Hij mag niet stalken, maar die manspersonen dan, die langskomen en natuurlijk altijd een bloemetje of een flesje wijn meenemen en dan haar de hele avond complimentjes maken en blijven aankijken, en dan weer terugkomen om dat nog eens dunnetjes over te doen?? Ze mogen blij zijn dat Mochi zich beperkt tot de kuit van zo'n manspersoon! Hij kwam immers bij haar tot haar schoften. Of was deze aanduiding een hint naar de manspersonen? Mili, ik heb weer genoten van je inzending en wil je hiermee complimenteren (ja nu durf ik wel, nu Mochi veilig en wel bij je broer over de dijk loopt te hollen, dat stomme mormel). :D Mvg Ton

Een fraaie vrije interpretatie van de opdracht, Mili. Ik durf het bijna niet te bekennen, maar bij het woord 'asiel' dacht ik niet meteen aan een asiel voor dieren. :o Betekent dit dat ik zo verdorven ben of is dit te wijten aan een overdosis asielzoekers informatie ...?

Een knap staaltje kunst Mili, dat ik bijna in een drieluik afgeschilderd zie, Een luik met op de voorgrond die happende hond, met die homp van haar dij, een gillend vrouwmens en zon, duin en zee op de achtergond Een luik met haar en Mochi, op straat, beiden heldhaftig en goddelijk Een luik met de vrijheid van Mochi langs de dijk. Het is idd een haat-liefde-haat verhouding die vooral haar leven tekent. Ondanks die prachtige zinnen waar ook Ton naar refereert, mag ik denken dat zij een heel klein vrouwmens is? Schoften is bij dieren schouderhoogte, maar als ik hier een dier voor ogen heb dat tot haar schouders reikt, is dat beest zo groot als ... ja, een paard? ....stond hij naar haar te kijken -- "klaar om" hoeft niet voor me Je krijgt :thumbsup: van me!

En Ton, hou eens je manieren en je pietertje in toom! :D

Mili, Het is weer een geweldig verhaal. Alleen met die twee happen in de eerste alinea heb ik wat moeite, ik zie de hele tijd maar je HP voor mij enorme gaten in de dijen. Misschien is 'beten' oid een beter woord? En 'gluups' kende ik niet (misschien bestaat het ook wel niet) maar ik vind het een geweldig woord, ik begrijp niet waarom het niet eerder in mijn woordenschat voorkwam. :thumbsup: Marceline

Hi Mili, Ik lees welluidende zinnen en toch heb ik geen grip op deze tekst. Wat ik vaker uit jouw teksten denk te begrijpen is diepere lagen, symboliek etc. Heb je iets willen zeggen met de zwarte mannen, waarnaar geblaft wordt en de blanke duinen en roomblanke dij? Deze dagen is er zoveel te doen over een boek 'hallo witte mensen' dat mijn aandacht meteen valt op woorden als blank/zwart etc. Groet, Imena

Als je op maandagmorgen zo'n zin loopt te juichen vraag ik me af of je wel helemaal goed bent maar het beeld is hilarisch en natuurlijk heerlijk als je je zo kunt uiten. Ze schreeuwde de duinen uiteen in werkelijk briljant verzonnen! Ik had ook een zeer bloederig en gruwelijk beeld bij die happen maar overdrijven is een kunst en houd ik wel van. Bij schoften denk ik aan een paard maar omdat het over haar schoften gaat vind ik dat een prachtige woordspeling hoewel ik niet zeker weet waar ze zitten, ik dacht aan haar heupen, niveau Deense dong, dat zijn echt kalveren! Na de opmerking van Imema ben ik gaan herlezen en snap ik haar vragen wel. Ik vermoed een pure onschuld in deze maar goed om je te realiseren wat het kan losmaken bij je lezers. Genoten van je beeldende verhalen!

Na de opmerking van Imema ben ik gaan herlezen en snap ik haar vragen wel. Ik vermoed een pure onschuld in deze maar goed om je te realiseren wat het kan losmaken bij je lezers.

Ik bedoelde niet te zeggen te realiseren wat er gebeurt met lezers in deze. Deze tekst kan ik niet goed duiden. Aan de hand van de opdracht wel, maar niet als ik denk aan een tekst en een onderliggend verhaal in een tekst. Mili, ik vind dat jij prachtig kan een en ander beeldend neer kan zetten. Dan denk ik vooral aan je tekst bij opdracht 134. Die is voor mij helder, op de pittige korte kapsels na, waarmee je ook iets wil uitdrukken, dat ik niet vat. Misschien denk ik dat hier een onderliggend verhaal is, dat er gewoon niet is. Dat kan ook. Groet, Imena

Een paar ideeën - op notitieblaadje - in een lege soepterrine en schudden maar; zo kan er een grappig verhaal ontstaan. Je hebt me weer laten lachen; ook heb ik genoten van je mooie zinnen. Gluups, zullen wel de eigenaren zijn van driftige honden die niets doen. Ik zal straks op de dijk uitkijken naar je afgewezen Mochi.

Als zwart en wit kleuren zouden zijn is dit een kleurrijke vertelling, met een mooie naam voor een hond, brei je je verhaal als in een gedicht rond. Wat een mooie woorden, dat doet geen hond je na.

Oh Mili wat een prachtig verhaal weer. Ook ik dacht wat een gek mens om zo door de duinen te 'feesten'. Ik hou van gek dus direct de zin om me in het verhaal te zuigen. De zinnen die Ton aanhaalde juweeltjes. Gluups zegt me niets maar dat doet niks af aan wat je hier neerzet. Zoveel beelden en associaties die dit oproept ( ook erotische) is bijna niet te bevatten. Ik vind deze nog beter dan je vorige verhalen die ik gelezen heb. Het blaffen naar zwarte mensen, dat doen sommige honden nou eenmaal, zo heb ik ervaren. Ik heb een hekel aan het veelgebruikte engelse woord ' flabbergasted' ( weet niet of ik het goed schrijf) maar dat is wel wat ik ben. Mijn kin hangt positief op mijn schoenen van verbazing. :thumbsup: :thumbsup:

Mili, ik heb er drie gezien. Maar geen Mochi.

Heerlijk verhaal weer, Mili. De kleur roomblank maakt het verhaal smeuïg en lobbig tussen de extreme vrolijkheid, liefde en haat in.

Ze waren alle drie beslist niet bijterig. Een kwam er zelfs met een onnodige vaart op me toe hollen maar het kwam gelukkig niet tot een springpartij. Wel was er een die zijn pootje vlak voor mij optilde. Hij zag gelukkig op tijd dat mijn been geen takkenbosje was. De honden mogen daar in dat struingebied vrij rond lopen.

Mili, ik zie nu pas dat ook het bakbeest kwijlt, zoals in mijn verhaal de godganse wereld. Ik was weer laat omdat ik niet goed wist wat ik ineens met een hond aanmoest. Ik hol soms ook zomaar wat door het leven (bij gebrek aan duinen). Zou dat mij immer inspireren tot pareltjes van zinnen en woorden zoals die hier weer uit jouw digitale pen vloeiden, dan deed ik waarachtig niets anders meer. Een ordinaire hap uit hier of daar ten spijt. Laten we samen zomaar wat blijven hollen. En schrijven. :{}

Op de valreep mijn reactie: knap om te zien dat jij jouw schrijfstijl nooit ontrouw bent! :thumbsup: