Waarom de paashaas geen konijn kan zijn

Het moest gewoon slecht aflopen! Een feestje bouwen, net voor je ging starten met je allereerste baan. Rabbi Haas was dolgelukkig toen hij van het hoofdkantoor in Rome had vernomen dat hij mocht beginnen met job waarvan hij altijd al had gedroomd. De wereld had hem nodig, zo voelde het, nu hij net zijn diploma van bachelor logistieke wetenschappen op zak had. Hij mocht zich vanaf heden specialist noemen om de juiste dingen, op het juiste tijdstip, op de juiste plaats te krijgen. Zijn ouders hadden hem liever zien werken bij het groentebedrijf Carrods. Vader Haas werkte er al zijn hele leven en zou trots geweest zijn mocht zijn enige zoon in vaders voetsporen treden. Junior Haas had zijn toekomst spannender gepland. Een heel lang leven doorbrengen tussen de grijze betonmuren van een bedrijf dat wortels diepvriest, stond absoluut niet in zijn wensenboek. "Holes and Underground nv", een gerenommeerde bouwonderneming had hem, nog voor hij was afgestudeerd, ook al een job aangeboden. Hij had zelfs bijna toegezegd toen er net op de valreep een telefoontje uit Italië van het wereldbekende bedrijf "EIRE Cie" kwam. Elk jaar op paaszondag, zorgen zij dat er voor alle kinderen in de hele wereld, chocolade eieren in de tuintjes verstopt liggen.Het bedrijf had Rabbi de job van logistieke paashaasmedewerker aangeboden. Op paaszondag, droppen de Klokken van Rome duizenden tonnen chocolade eieren bij alle kinderen over de hele wereld . De pas afgestudeerde Haas zou verantwoordelijk zijn om de paaseieren zachtjes op te vangen en verder te verstoppen bij de kinderen in de tuin. Je zou wel gek zijn om hier neen op te antwoorden! Je mocht de hele wereld rondreizen en snoepen zo veel je maar kon! Rabbi baalde. Had hij maar niet... . Hoe stom kon hij zijn! Hij had nooit "ik ga mee" mogen antwoorden op de sms van zijn beste vriend, Speedy. Zijn naam zei nochtans genoeg. Een uurtje later stapte Rabbi in de auto van zijn beste vriend, op weg naar de lokale bar, om de mega-meevaller van zijn leven te vieren met een lekkere frisse pint wortelbier. Maar een kilometer verder liep het al mis. Speedy reed te snel. Hij miste de bocht en het autootje ging over kop. De jongens hadden geluk gehad. Speedy had een snijtand verloren. Zijn oog zag blauw en leek heel erg op een okkernoot. Rabbi zat met zijn been in het gips en had een hap uit zijn rechteroor. Moeder Haas was enorm opgelucht. Haar jongste spruit had het ongeval overleefd. Thuis onderging Rabbi heel gelaten,eerder in trance, alle verwensingen van zijn moeder. Dat ze het nog zo gezegd had! ( Jaaaah, zeur niet zooo...). Dat hij nooit met die jongen had mogen meerijden! ( Daar ben ik nu ook wel achter! ) Wat hem nog te wachten stond als zijn vader dit hoorde! ( O, ja, pa moet er ook nog even bijgehaald worden! ). Dat hij die job nu wel kon vergeten en alsof dit nog niet genoeg was, hij met zijn vader nu maar mee moest gaan werken bij Carrods! Rabbi pikkelde recht en had boos geantwoord dat hij nooit maar dan ook nooit naar die rotfabriek zou gaan werken! ook als Kerstmis en Pasen op dezelfde dag zouden vallen of ! Of !! OhOff.. DE PAASEIEREN VIERKANT ZOUDEN ZIJN!!! Demonstratief mankte hij naar zijn kamer en knalde de deur toe. Hij zat diep in de problemen. Zijn nieuwe job verliezen was gewoon geen optie! Maar hoe kon hij, met die blok gips aan zijn been, al die eieren snel opvangen en in de tuintjes verstoppen? Moedeloos zakte hij op zijn stoel voor zijn laptop en logde in op Hazebook. Hij had nog maar net lief en leed gedeeld met zijn Hazebook-vrienden, toen er zich onderaan het scherm een chatvenstertje openvouwde : "Alles ok?". Speedy zat blijkbaar ook voor zijn laptop te balen. Zijn autootje was helemaal vernield en geld om een nieuwe was er niet meer. "Gaat wel." tikte Rabbi boos naar zijn vriend. Het bleef een poos stil aan de andere kant en Rabbi was zeker niet happig om een hele conversatie naar Speedy te tokkelen. "Wat nu met je nieuwe job?" verscheen er na een poos. De donderpreek van zijn moeder zinderde nog na. Rabbi's vingers tikten hard op de toetsen : "Al ga ik kruipen, ik moet gewoon beginnen bij dat bedrijf Eire! Anders wordt het Carrods en daar heb ik helemaal geen zin in." Het duurde weer even voor er iets in het venstertje verscheen. "Heb je geen neef die heel hard op je gelijkt? Misschien kan hij je werk doen. Je kan hem altijd assisteren met je mobiele telefoon!" "Mijn neef, Whipper? Die is maar voor de helft haas. Zijn pa is haas en zijn ma is konijn.Volgens pa heeft Whipper te weinig hazenbloed en is hij daarom wat traag. Hij ziet er wel net uit als een echte haas. Alleen heeft hij van die grappige kleine konijnenoortjes. Hij is even oud als", Rabbi kon zijn zin niet eens afmaken of er flitste al een antwoord van Speedy op het scherm. "Je pa hoeft dit toch niet te weten! Er zijn genoeg valse hazenoren op de markt. Als hij die opzet kan hij wel doorgaan voor je tweelingbroer!" Rabbi straalde en was weer terug het zonnetje in huis. Neef Whipper vond het een hele eer om Paashaas te mogen zijn. Wel als camouflagehaas, met van die nep hazenoren op zijn kop. Whipper zou de eerste Paashaas zijn met konijnenbloed! Alleen was het absoluut 'not done' om ook maar één woord te reppen over zijn roots. Trouwens met het geld dat hij zou verdienen kon hij de motorfiets van zijn dromen kopen! Het duo Rabbi-Whipper was een geslaagde onderneming. Rabbi gaf met zijn mobieltje de juiste locatie, waar de paasklokken de eieren gingen droppen, door aan Whipper. Hij rende er als een echte haas naar toe, ving de eieren op en verstopte ze in de tuintjes van de kinderen onder bomen en struiken. Whipper werd er steeds vaardiger in en werd zelfs een beetje inventief. Hij verstopte de paaseieren niet meer op de doorsneeplekjes die al sinds eeuwen gebruikt werden maar nu ook in boomhutjes, achter het hondenhok en zelfs in vogelnestjes! Yess! Het was hem gelukt! Hij was reeds op locatie nog ver voor de Paasklokken er waren. Whipper grijnsde breed. Hij telefoneerde met zijn neef Rabbi en vroeg hem, met een air alsof hij alle tijd van de wereld had, of de klokken nog wel wisten waar ze moesten droppen. Zijn woorden waren nog niet koud of het regende chocolade eieren op Whippers hoofd. Het paashaas-konijn schrok zich een hoedje! Hij sloeg in paniek en ging er als een haas vandoor. Oei, oei, oei, wat een ravage! Overal lagen gebroken paaseieren en nergens was de bange haas te vinden... . Een week later... In de gang op een houten bank, naast een grote dubbel eiken deur, zitten twee jonge hazen in stilte voorover gebogen, starend naar die ene matte grijze vloertegel voor hen. De grote deur zwaait open. Een rijzig gestalte met rode cape en een rood keppeltje op zijn hoofd, torent boven hen uit. Een groot zilveren kruis bengelt aan een zware ketting rond zijn hals. "Jullie mogen binnenkomen!" beveelt een strenge stem de jongeren. De twee neven nemen plaats voor een jury van vijf bisschoppen. Ze staren streng en indringend naar de twee ineengedoken beunhazen . "Er zijn klachten binnengekomen van de kinderen uit Vlaanderen!" leest de middelste bisschop, met een klein brilletje op het puntje van zijn neus, uit een groot boek voor. Hij is de voorzitter van De Commissie van Vijf en bevinden Rabbi en Whipper zich als beschuldigden op hun verhoor. Hij neemt het leesbrilletje van zijn neus en staart de daders grimmig aan. "De eieren die de kinderen uit Vlaanderen in hun tuin hebben gevonden waren allemaal gebroken. Heeft u daar een verklaring voor, heren?" Rabbi kijkt strak voor zich uit. Hij kan niets bedenken om zich uit deze netelige situatie te redden en port Whipper aan om iets zinnigs te zeggen. "Ik had hen niet gehoord..." piept Whipper heel stil. "Kan u dat luider herhalen mijnheer Haas?" spreekt de voorzitter heel duidelijk. Whipper zet zich recht en kijkt de voorzitter met grote bange ogen aan. "Ik had de klokken niet horen aankomen." klinkt het nu helder. "En heeft mijnheer Haas hier een verklaring voor?" Whipper kijkt vluchtig naar Rabbi en dan naar de grond voor hem. "Neen, mijnheer de voorzitter, ik zou het niet weten..." klinkt het met veel spijt in zijn stem. Helemaal aan de linkse kant van de tafel zit een kleine, oude schrale bisschop. Hij richt zich traag op, buigt naar voren en tuurt met bijna dichtgeknepen ogen naar Whipper. "Ik denk dat we de oorzaak van het niet horen aankomen van de paasklokken niet al te ver moeten zoeken." De stokoude bisschop neemt een meetlat en schuifelt tot bij de twee knapen. Hij meet heel precies de oren van Rabbi en daarna de oortjes van Whipper. Met een slakkengangetje schuifelt hij, zonder ook maar iets te zeggen, de zaal uit. Terwijl de vijf heren van de Hoge Raad wachten tot de grote eiken deur terug zal opengaan, is het zo stil in de zaal dat je een muis kan horen lopen. Rabbi en Whipper voelen zich ontmaskerd en durven haast niet te bewegen. Na enkele minuten, die wel duizend uur lijken, komt de oude bisschop met een groot dik boek binnen en ploft hij het voor de voorzitter op tafel neer. In grote zwarte letters staat te lezen : WAAROM DE PAASHAAS GEEN KONIJN KAN ZIJN Met een diepe frons tussen hun ogen bestuderen de beide kerkheren en daarna alle andere bisschoppen, enkele bladzijden uit het boek . Er wordt veel gefluisterd en gediscussieerd tot alle commissieleden bevestigend naar elkaar knikken. Dan kijkt de voorzitter boven zijn bril onderzoekend naar de twee beunhazen. "Willen de beide heren Haas rechtstaan?" gebiedt de voorzitter. Heel plechtig leest hij hun vonnis voor. "Mijn collega Monseigneur Vandaele heeft gemerkt dat de oren van de Heer Rabbi Haas wel degelijk de lengte hebben van een echte haas. De oren van de heer Whipper Haas zijn echter voor de helft kleiner. Het kunnen onmogelijk de oren zijn van een echte haas. We zijn er van overtuigd dat de Heer Whipper helemaal of gedeeltelijk konijn moet zijn. In het boek' Waarom de Paashaas geen konijn kan zijn' staat het wetenschappelijk bewijs dat hazen, dank zij hun grote oren de kleinste geluiden al van ver kunnen opvangen. Het is daarom dat er voor de baan van Paashaas steeds een echte haas gekozen wordt. En het verklaart dus ook al die gebroken eieren. Jongeheer Whipper heeft door zijn konijnenoren te laat de paasklokken horen aankomen." De voorzitter leunt naar achter op de grote houten stoel en vouwt zijn handen traag samen. Hij bekijkt het tweetal raadselachtig aan en stelt eindelijk de 'kom-op-met-de-waarheid vraag'. "Mijnheer Rabbi, kan u me eens vertellen waarom uw neef de job, die aan u was toegewezen, heeft overgenomen?" Rabbi vertelt in horten en stoten heel eerlijk het relaas van het ongeval en hoe graag hij wel paashaas wou zijn. Over Whipper die het geld goed kon gebruiken, hem wou helpen en hoe snel hij eigenlijk wel was, zelfs veel sneller dan Rabbi zelf! Na het betoog van Rabbi wordt de zitting voor tien minuten gestaakt. De jury trekt zich terug en gaat in beraad. Voor Rabbi en Whipper zijn dit de langste minuten ooit van hun leven! Als de vijf commissieleden de zaal binnenkomen veren Rabbi en Whipper recht. Nu is het moment van de waarheid aangebroken! De voorzitter kijkt nog even bedenkelijk naar de jongens en leest plechtig het vonnis voor. "In de zaak Rabbi en Whipper Haas versus de kinderen uit Vlaanderen, hebben we besloten dat beide heren Rabbi en Whipper Haas schuldig zijn bevonden aan liegen om bestwil en nalatigheid met eierschade en een heleboel ongelukkige kinderen tot gevolg. Als straf zullen zij alles opruimen en alle gebroken paaseieren verwijderen. In ruil voor de geleden schade zullen zij, in de tuintjes van de benadeelde kinderen, een excuusmandje verstoppen. In dat mandje moeten chocolade paasbloemen, gele marsepeinen kuikentjes en een kaartje zitten, waarop eigenhandig staat geschreven : Sorry de Paashaas Rabbi en Whipper kijken verslagen naar de grond. Er staat hen nog een hoop werk te doen. Zo snel zullen ze dit avontuur niet meer vergeten! De bisschop kijkt de twee nu vaderlijk aan. Hij legt zijn dossier neer en spreekt met zijn hart. "Beste Heren, er is echter nog meer..." Rabbi en Whipper kijken op en worden allebei heel bleek. Blijkbaar moet het ergste nog komen. Zouden ze in de cel belanden? "Als voorzitter van het bedrijf, Eire, wil ik jullie beiden als paashaasteam een baan aanbieden. We hebben gemerkt, buiten het incident bij de Vlaamse kinderen, dat een team van twee paashazen sneller ter plaatse kan zijn, meer chocolade eieren opvangt en originele verstopplaatsen vindt. Rabbi hoort het snelste de klokken, Whipper is kampioen in het vinden van originele plekjes om de paaseieren te verbergen. Er zal een nieuw boek, leidraad voor Paashazen en -konijnen uitgegeven worden en overal ter wereld zal dit de nieuwe handleiding zijn voor onze logistieke medewerkers. "Wat denken de heren van dit voorstel?" Rabbi en Whipper kijken heel even naar elkaar en moeten zelfs niet nadenken over dit aanbod. Zo'n kans krijgen ze in geen duizend jaar meer! Met een ingehouden mega-enthousiasme knikken ze volmondig "ja". Een krop in hun keel verhindert ook maar elk woord dat hierachter zou moeten volgen.