#138 - Paasgedoe

Paasgedoe Kevin staart bedenkelijk naar zijn paasei dat hij zonet in de tuin heeft gevonden. Zijn rechtermondhoek gaat lichtjes omhoog, wat hij altijd doet als hij een vraag heeft die gesteld dient te worden. ‘Wat is de betekenis van Pasen alweer, mama?’ Tessa kijkt op van haar weekblad dat, hoe kan het ook anders, Pasen als thema heeft gekozen. Ze leest een artikel over leuke paasuitjes om te doen met kinderen. Ik zie moeders en kinderen die vrolijk hand in hand tussen de eerste lentebloesems wandelingen maken en vraag me af of Kevin zin heeft in paasuitjes. ‘Ik dacht de verrijzenis van Jezus, of was het nu de kruisiging? Rik, weet jij het nog?’ ‘De kruisiging, geen twijfel’, antwoord ik voordat ik een croissant in twee hap. ‘Waarom vieren we dat met chocolade eieren dan?’, vraagt Kevin. Ik verslik me als de croissant halverwege mijn keel blijft steken en grijp naar de koffie om door te spoelen. Tessa verplaatst zich op haar stoel. ‘Wel, euh, gewoon, om ons te herinneren aan de, euh, kruisiging, denk ik’ ‘En waarom worden die dan zogezegd door vliegende klokken gebracht?’, gaat Kevin verder. Ik heb net de croissant doorgeslikt en tik op mijn keel om de stemvibraties terug op gang te brengen. ‘Ach ja, dat is gewoon symbolisch Kevin. Die komen uit Rome, wist je dat?’ Ze wacht niet op antwoord en doet een poging zijn bevraging af te leiden. ‘Is het een lekker paasei?’, vraagt ze. Kevin neemt een grote hap van zijn ei en met zijn mond vol chocolade, zegt hij droog: ‘Ik vind dat paasgedoe maar niets’. Tessa haar hand beweegt traag naar het weekblad en ze slaat het geruisloos dicht. Ze kijkt me verslagen aan. Ik voel dat mijn stem terug is en vraag opgelucht: ‘Nog iemand een croissantje dan?’