Jopie werd wakker in een labirint van Escher. Ze liep linksom en daarna rechtsom naar boven en naar beneden, schuin omhoog en schuin omlaag maar kwam steeds weer op het zelfde punt terug zonder een meter vooruit te zijn gekomen in de ruimte. Hoe wist ze dat eigenlijk? Ze wist niet dat ze het wist maar wist nu wel dat ze het niet wist. Wissen van lijnen tussen de tekeningen van de gangen. Het bleef maar grijs er kwam geen kleur aan te pas. Om gek van te worden. Was ze eigenlijk wel wakker? Sliep ze niet nog gewoon en had ze een soort van nachtmerrie dat het maar niet wil lukken om ergens te komen waar je moet zijn? Wie heeft niet zulke dromen gehad. Ik zit te rammelen op de laptop tot de 5 minuten om zijn. Allemachtig wat duurt dat lang om deze schrijfopdracht te vervullen. Ik duik maar weer even de droom binnen van Jopie. Eens kijken wat ze nu weer bedenkt om de uitgang te vinden. Ah, ze weet het, ze probeert het achteruit zonder te kijken en valt en valt en valt...