Waarom had ik dat glas aangenomen? Waarom had ik dat water gedronken? Anna's lichaam was achteloos in een kuil gegooid, waar andere lichamen in verschillende staat van ontbinding zich bevonden. Ik werd op een hard bed gelegd en kreeg een strikt dieet om mijn lichaam weer te laten wennen aan voedsel en water. Nu loop ik achter een grote, stevige man aan naar een gebouw waar ik niet eerder ben geweest. Hoe hadden we ooit kunnen denken dat dit leven beter zou zijn dan het leven dat we thuis hadden? We hadden totaal niet stil gestaan bij de werkelijkheid, alleen gedacht dat we zij aan zij konden vechten voor onze overtuigingen, dat we onze kortzichtige ouders achter ons konden laten en een verschil zouden gaan maken samen. Samen, in alle beelden waren we samen, maar nu ben ik alleen. De man duwt een wapen in mijn handen. Zal ik mezelf dood schieten? Zal ik Anna dan weer zien? Nee, dat ben ik niet, ik ben een overlever, hoe graag ik ook zou willen dat het anders was.