Free writen dus. Het valt allemaal wel te bezien, wat kan ik me daar bij bedenken. Een vorm van associatief schrijven dus, en met of zonder thema van start gaan. Ik weet het niet hoor, kom ik daar zo op een zin waarmee ik van start kan gaan, iets in de gang van ‘mag het iets meer zijn’, dat hoor je bij manier van spreken alle dagen, en dan denk je nee liever niet, maar dan zeg je, ja doe maar. Waarom zijn de mensen zo beleefd in de winkel, kunnen ze niet weigeren als hen zoiets stoms wordt gevraagd terwijl er dan momenten zijn dat ze in het algemeen zo grof kunnen zijn op een bus als er een ouder persoon geen zitplaats heeft, of als ze om het minste geringste aan het brullen gaan omdat er iets verwacht wordt dat er dan niet blijkt te komen. En eigenlijk zou ik ook geen punten mogen zetten of komma’s want dan blokkeren mijn vingers en weet ik plots niet meer verder te gaan dus proberen we er maar op los te schrijven zonder te weten waarover het nog gaat en verdraaid ik word al moe en die vijf minuten gaan maar heel traag vooruit heb ik de indruk dus gaan we verder met associatief denken en denk ik nu weer aan al dat eten dat je soms over hebt omdat je net gezegd hebt ja doe maar wat meer de jongens eten het toch wel op die zijn nog in de groei en ik niet meerrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrring