'Geef mij maar wijn', zegt ze op een teleurstellende toon. Lana pakt een kruk en schuift deze dichter bij de bar. Onhandig gaat ze zitten met in haar ene hand nog drie grote tassen en in haar andere hand een aangebroken pakje sigaretten die ze alvast met 1 hand probeert open te maken. Hoe heeft ze zo onbezonnen kunnen reageren vraagt ze zich af. Hij heeft immers niks verkeerds gedaan. Zij is fout geweest en nu heeft hij haar op straat gezet. Helemaal alleen met haar drie vluchtig ingepakte tassen, gevuld met haar meest waardevolste kleding, parfums en louboutins. Aan haar nek hangen alle parelkettingen die ze nog snel mee kon gristen van de kaptafel. Haar hoofd bonkt door de wervelstorm van gedachten, ze wisselen elkaar in hoogtempo af. Ze hoort een tikkend geluid op de grond en nog een en nog een. Een van haar parelkettingen is opengesprongen. 'Pff ook dat nog', denkt ze. De parels vallen ritmisch op de houten vloer, het geluid doet Lana denken aan het getik van regen op een dakraam. Het maakt haar rustig. Ze steekt haar sigaret op en inhaleert diep. De bardame kijkt Lana vragend aan en seint naar de grond. Lana zucht diep, ze besluit eerst van haar sigaret te genieten voordat zij haar parels bij elkaar gaat harken.