#133 De varkensstal

Op de televisie lijkt Freek een vriendelijke bescheiden man. Een varkenshouder, maar dat zal haar een worst wezen. Frederike is het zat. Haar leeftijd, haar karakter en onzekerheid: zij zal niet snel meer aan de man komen. Zij droomt van een welvarend en idyllisch leven op het platteland. Eerste rondje over het terrein en de landing met beide benen op de grond is een feit. Overal een zwijnenstal! Rondzwervende, roestige gereedschappen en achter de schuur een dampende, stinkende mestvaalt. Zij hapt naar lucht:'Wat nou idyllisch!' De knechten staan een beker koffie te drinken en vegen het zweet van hun hoofd. Als een ongelikte beer schettert Freek door de stal:”Stelletje luie varkens!” De koffie klotst over de rand van hun bekers en luttele seconden later staan zij weer te zweten. Na het avondeten: ”Iets drinken?” In de beker met ranja, achteloos voor haar neergezet, ontwaart zij een bruine scheur. Zij ziet met afgrijzen hoe de kleverige vloeistof over haar rok gutst. De volgende ochtend staat zij in de varkensstal, in een overall maat extra XL en lompe laarzen, mest bij elkaar te harken. 'Wat was ik onbezonnen! Waarom heb ik die brief naar Yvonne Jaspers geschreven?' Al is hij de laatste man op aarde. Haar tas staat klaar. Vanavond komt Yvonne. Morgenavond, met een goed glas wijn, zal zij aan dat boek beginnen.