#131 Geen mening

“En een extra paar handschoenen.” Het pakketje ploft in het bekkentje met spullen dat de stagiaire vast houdt. We lopen naar kamer 14, waar een stevige man ons met een bedenkelijke frons aankijkt wanneer we binnen komen. “Wij komen een catheter inbrengen, zoals ik u bij het opnamegesprek had uitgelegd.” De man zucht. “Dat moet dan maar.” Ik kijk nadrukkelijk naar mijn stagiaire, waarom stelt ze zicht niet voor? Ik ben beter van haar gewend. Maar ze vangt mijn blik niet op, ze kijkt met grote ogen naar de patiënt, alsof ze de koning in bed ziet liggen. Ik kuch. Ze kijkt verschrikt op en steekt dan haar hand uit. “Dewi, stagiaire” stamelt ze. “Peter,” zegt de man met een lach. Hij lijkt haar onzekerheid wel amusant te vinden. Ik schaam me voor haar. Ik dacht dat Dewi hier wel klaar voor was, ze is altijd heel professioneel en rustig, zeer vriendelijk richting patiënten en heeft al de hele week patiënten gewassen, ook mannen. Daarom verbaast het me dat ze zo rood wordt en alle kanten op kijkt, behalve naar de penis, terwijl ik haar probeer te laten zien hoe ze deze goed schoon kan maken. Ik leg de spullen klaar en trek de steriele handschoenen met precisie aan. Ik haal de catheter uit de verpakking en kijk dan verstoord op. “Dewi, de verdoving!” “Oh ja, sorry!” roept ze uit. Snel pakt ze de spuit en ze brengt een royale hoeveelheid verdoving op de catheter aan. De hand van de man knijpt in het laken. Met een hand breng ik de penis wat omhoog, ik schuif het slangetje naar binnen. “Hier voel ik wat weerstand, dat betekent dat ik bij de prostaat ben, en als ik dan een stukje verder ga,” de urine stroomt uit de slang in het bekkentje “zit ik in de blaas. Sluit jij de zak aan?” Dewi draait de zak op de aansluiting van de catheter. De man zucht opgelucht. “Wat een werk hebben jullie! Jullie verdienen een beter salaris dan jullie nu krijgen.” “Nou, daar gaat u niet voor zorgen,” zegt Dewi scherp. “Dewi!” “Nou, het is toch zo? Hij is de leider van de partij zonder mening, de Partij van de Niet Stemmers. Als het aan hem ligt gebeurd er nooit wat en blijf jij altijd bij je moeder wonen.”