# 131 - Kamergotchi

Mark zit wat onderuit gezakt in het voorjaarszonnetje op een bank aan de Hofvijver. Hij heeft net weer een Kamerdebat achter de rug en knikkebolt … Tw-e-e-t tweet Mark. Ik zit al een poosje op je schouder. Ik heb geen app. volg jou dan maar op deze manier. Je bent een echte Premier. Waar je gewenst wordt laat je je lachende gezicht zien, zowel in het buitenland als in ons eigen land. Dit prachtige Nederland is goed voor vluchtelingen, zij worden gepamperd van top tot teen, zij zijn hier vrij, zij mogen hier zeggen wat zij willen. Hier is vrijheid van godsdienst. Ja, het is een land waar zij van dromen. Maar is dat wel zo? Hebben vluchtelingen geen verkeerde voorstelling van zaken? Een politieauto met gillende sirenes lijkt de rust te verstoren. Tw-e-e-t Mark. Zeg ze eens dat vrijheid grenzen kent. Vallen deze grenzen weg, dan ontstaat anarchie. Wij hebben gelukkig een Grondwet, wij zijn een Rechtsstaat. Leg ze eens uit wat dat ook voor hen betekent of zal gaan betekenen. Zeggen wat je wilt en denkt? Prima, maar dan ook alweer binnen bepaalde grenzen – geen uitwassen zoals schelden, slaan en vernederen. Dat willen wij Nederlanders niet en dat zullen de Nieuwe Nederlanders zich, hoe dan ook moeten aanleren. Mark, ik wil nu even verzitten, je nog even mijn laatste onderwerp voorhouden: godsdiensten en hun uitwassen. Mark snurkt lichtjes. Musje schrikt: neenee, nu niet in slaap vallen en hij pikt even in Marks oorlel. Tw-e-e-t Tw-e-e-t. Verbied godsdiensten die misdaad hoog in het vaandel dragen. Laat godsdiensten die last van elkaar hebben, nu eens afspreken: Vrede en geen oorlog! Het musje vliegt weg en oeps … Mark wordt wakker. Wrijft in zijn nek. Kijkt bezorgd naar zijn hand, een grote grijns bespeeld zijn gezicht: een vogelpoepje brengt geluk!