#131 Dierlijk

Een scène waarin ik 24 uur volledig voor een lijsttrekker moet zorgen, Ulysses is er niets bij, dacht ik en nam nog een paar winegums uit de pot op tafel. Marianne kwam de fractiekamer binnen en wees naar de pot. ‘Wat is dat?’ Ik twijfelde of ik de winegums uit mijn mond zou halen of snel zou doorkauwen. Een besluit bleef achterwege, ik hield mijn mond stil. ‘Nou?’ Ik stak mijn hand op en kauwde zo snel mogelijk. Marianne schudde haar hoofd. Eindelijk was mijn mond leeg. ‘Winegums,’ zei ik. ‘Ja, dat zie ik en hoe komen die hier?’ ‘Geen idee, het is mijn eerste dag.’ ‘Winegums zijn gemaakt van gelatine.’ Voor het eerst zag ik de ogen van Marianne in het echt. Die op de verkiezingsposter hadden al indruk gemaakt. ‘Dat is een eiwitproduct, om exact te zijn een collageen dat onderdeel is van bindweefsels zoals botten en kraakbeen, afkomstig uit de bio-industrie.’ ‘Juist,‘ zei ik en keek naar de ogen van Marianne. Ze schoof de pot opzij en ging op de tafel zitten. ‘Dergelijke producten horen hier niet, ik zal er een Kamervraag over stellen. Heb je mijn tekst klaar? ’ Ik gaf haar het papier. ‘Ja, ik heb nog niet veel kunnen veranderen. Het is het partijstandpunt in het algemeen, losjes gebaseerd op je eerdere teksten.’ Ze sloeg haar benen over elkaar en las voor: ‘Voorts zijn wij van mening dat er een einde moet komen aan de bio-industrie.’ Ze pauzeerde even en keek me over het papier aan. ‘Sterke quote, heel goed.’ Ik knikte en zei: ‘Wist je dat je irissen de structuur hebben van sneeuwkristallen?’ ‘Zijn die dierlijk?’ ‘Nee, feitelijk is het water.’ ‘Dan is het goed.’ En je lippen zijn zacht en rood als een winegum, dacht ik, want je kunt niet alles hardop zeggen.