Wekelijkse schrijfopdracht #130 - Maskers (Gemaskerd)

Gemaskerd Om 13:12 werd ik wakker van gestommel in huis en was meteen op mijn hoede. Ik woonde alleen, had geen huisdieren. Niemand had de sleutel dus het moest haast wel een inbreker zijn. Ik pakte het busje pepperspray uit de lade van mijn nachtkastje. Zo zacht mogelijk sloop ik naar de deur van mijn kamer, die stond op een kier. Gek, ik wist zeker dat ik hem dicht had gedaan, dat doe ik altijd. Ik glipte de gang op maar durfde het licht niet aan te knippen, bang dat mijn ongenode gast het zou merken. Ik hoorde geschuifel en luisterde om erachter te komen waar het vandaan kwam. Het leek van beneden te komen. Ik probeerde geluidloos de trap af te lopen maar de treden van mijn trap kraakten. Een paar keer bleef ik staan, luisterend naar de geluiden beneden, om mezelf ervan te verzekeren dat ik niet was ontdekt. Toen ik in de hal beneden kwam zag ik nog net een schim de deur door lopen, richting de keuken. Zelf in de keuken aangekomen zag ik een jonge vrouw. Ze droeg een oud Venetiaans masker en haar brandende blik had iets spookachtigs. Ik hield mijn busje pepperspray met gestrekte armen voor mij uit, maar voor ik iets kon doen wikkelden twee koude handen zich om mijn nek. Het busje pepperspray viel op de grond. Zonder dat ze haar mond bewoog begon de vrouw te lachen. Langzaam werd het zwart voor mijn ogen. Gillend werd ik wakker. Langzaam drong het tot me door, het was een droom, gewoon een droom. Haar lach galmde nog steeds door mijn hoofd. Nog happend naar adem reikte ik naar het lampje op mijn nachtkasje en knipte het aan. Het duurde even voor ik besefte dat haar masker op mijn kastje lag.