Vrijdag was blijkbaar ook casual day op het kantoor van de zakenbank, constateerde ik vanaf de comfortabele bank tegenover de receptie. De pakken en kokerrokjes waren ingeruild voor kleding die verwees naar een gemoedelijk weekendje op een duur jacht of de golfbaan, of anders wel naar een avondje aan de bar van een tent waar een acceptabele fles wijn een gemiddeld weekloon kost. Geen omgeving waar een marginale loonslaaf werd geacht aan te kloppen voor een hypotheek. Klasse leek een vereiste, ook op vrijdag. 'U stelt dus dat uw voormalig werkgever hier over een kluis beschikte?' Ik knikte. 'U kent het nummer niet, u heeft geen sleutel, geen code, en heeft ook overigens geen documenten. Wat maakt dat ik uw verzoek zou moeten honoreren om u als zijn voormalig 'adjudant', zoals u zich kwalificeert, toegang te verschaffen tot deze door u gesuggereerde bewaarplaats alhier?' 'Nou,' antwoordde ik, 'op de eerste plaats geeft het feit dat ik hier binnen vijf minuten tegenover jou als opperknuppel van deze tent zit misschien als iets aan. Ik heb tegen die schat beneden alleen gezegd dat ik kwam voor de kluis van Fredo en dat ze jou even moest bellen. En je kop glanst een beetje, alsof je het warm hebt, terwijl de airco het toch redelijk koel houdt hier. En dan heb ik hier nog iets wat ik 'kwalificeer' als sleutel en code, en alle documenten overbodig maakt.' Ik wierp de envelop met foto's op zijn bureau. 'Vuile klerelijer.' 'Dat is misschien precies wat je echtgenote tegen je gaat schreeuwen. Je zakenrelaties misschien niet, maar de zedenpolitie weer wel, denk ik. En dan die koppen in de krant.' Hij greep naar de stropdas van zijn jaarclub, die er op vrijdag nooit was. Op de foto's wel. 'Hoe oud schat jij die meisjes?' Nou dat sluit dus naadloos aan bij: http://schrijvenonline.org/forum/themaforums/weke… en de eerdere bijdragen in de pulpserie. Ook - ik verwijs u schaamteloos - terug te vinden op de blog onder de categorie Pulp 8).