Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#129 Privacy

15 februari 2017 - 0:26
Met een schrik word ik wakker. Ik zit rechtop in bed, ademend alsof ik net de vier trappen naar boven opgeklommen ben. Ogen samenknijpend tegen de harde ochtendzon, hijs ik mijn benen uit bed. Vanaf de bedrand staar ik naar de vloer. Ik heb gedroomd, wat heb ik gedroomd? Wat ben ik vergeten? Ik sta op en dwaal door de studio, zoekend naar een aanwijzing tussen de kale wanden. Plastic keukenblok in de hoek, alle sporen vlekkeloos weggepoetst door de huishoudbot. Het tafeltje en stoelen, keurig recht gezet bij de raamwand, geven net zo weinig prijs. Buiten schittert zonlicht in het glas van de stad. Vrachtdrones verplaatsen zich ijverig, als hommels zoekend naar nectar. Mijn blik volgt er een totdat ik hem niet meer kan onderscheiden van een andere. Mijn bril… op het nachtkastje natuurlijk. Zodra ik hem op zet, verandert alles. Niet alleen wordt het licht zachter, geler; de vloer verandert in parket; aan de wand verschijnen de vertrouwde druivenplukkers van Van Gogh. Niet ver daarnaast worden de weersvoorspelling en de koppen van het nieuws geprojecteerd. Cappuccino, daar heb ik zin in. Vanuit de keukenhoek klinkt een gepruttel en de geur van koffie komt me tegemoet. Het icoon voor waarschuwing: hete vloeistof verschijnt boven de vers geproduceerde mok wanneer ik hem ter hand neem. Dan pas valt het andere icoon mij op, rechts boven in mijn gezichtsveld. Het lijkt op voorwaarden gewijzigd, maar dan rood omcirkeld en met een streep erdoor. Verstijfd open ik de boodschap, een lap tekst ontvouwt zich. VOORWAARDEN OVERTREDEN: 782.3 Ontduiking van surveillance en/of het het houden van geheimen. In afwachting van uw profielsimulatie, zijn u de volgende privileges ontnomen:” Een lange lijst volgt. Opeens schieten alle gebeurtenissen van de afgelopen nacht terug mijn geheugen in. Mijn schrijfwerk! De mok smakt op de grond als ik me naar de verstopplek haast. Alles is verdwenen: mijn pen, dagboek, mijn werk - alles. Ik ren naar de voordeur, maar ik besef al dat ik opgesloten ben voordat ik de klink draai. Het gonzen van een aeroauto in de verte zwelt aan.