Leven en laten leven is mijn motto. Maar voor je beseft dat er met je motto iets niet pluis is, word je al in het gareel gedwongen, moet je je met hand en tand verzetten om niet uit de boot te vallen of van een kale reis thuis te komen. Je kunt met jouw spreuk de kast op, want de beste stuurlui staan altijd aan wal en jagen je in het harnas. De rotte appelen van onze samenleving staan altijd gereed om roet in je eten te gooien of de poten onder je stoel te zagen om maar te zwijgen over voorwerpen achter ellebogen en kopstoten onder de gordel. Doe wel en zie niet om. Nog een motto om U tegen te zeggen. Ondankbaarheid is 's werelds loon; er kan behoorlijk tegen je schenen geschopt worden. Het gezegde “ al te goed is buurmans gek”, staat hoog in het vaandel geschreven en achter je rug wordt stiekem in het vuistje gelachen. Herhaaldelijk word je in het ootje genomen, word je in de zak gezet en samen met het badwater weggegooid. Waar een wil is, is een weg. Ook een lekker motto. Nou, ik heb al heel wat kilometers in de benen zitten, ben meermalen door de knieën gegaan om het juiste pad te bewandelen, heb vast gezeten in voetangels en klemmen, voor muren gestaan, met mijn kop tegen die muur geknald , op handen en voeten over alle wegen die naar Rome leiden gekropen om ten lange leste met een kluitje in het riet te worden gestuurd. Ik kan zo nog een uurtje doorgaan maar het hangt me de keel uit! Motto's? De pot op.