#124 - Een dag niet gelachen

GRBras een mooi weergegeven verhaal van een cliniclown. Hoe ziek een kind ook is, ze zijn zo makkelijk mee te nemen in het spel van de clown en kunnen daardoor hun narigheid voor even vergeten. De sfeer heb je zeer beeldend geschreven. vgr.

@GRBras, een mooi initiatief beschrijf je hier op een knappe wijze. Wellicht - een suggestie - kun je een witregel of wat inlassen zodat de tekst minder blokkerig lijkt. Ik vind de titel, of het motto, niet goed passen bij het naar voren toveren van een glimlach bij een ziek kind. 'Een dag niet gelachen ... ' plaats ik persoonlijk in een andere context. [ ... haar hele bovenlichaam beplakt met allerhande stickers en pleisters ...]; vind je niet met mij dat 'hele' en 'allerhande' hier weg kan worden gelaten?

Mili, bedankt voor je reactie. De titel verwijst naar het motto van de ik-persoon: 'Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.' De tegenstelling tussen de titel en het verhaal is bewust gekozen om zodoende extra nadruk op het motto (de eigenlijke opdracht) te leggen. 'Hele' en 'allerhande' zouden op zich weggelaten kunnen worden, maar nu ik het zo teruglees vind ik het niet per se storend. Smaken verschillen ;)

Mooi geschreven, ik krijg echt een lach op mijn gezicht van dit verhaal, zie het helemaal voor me. :)

Ben het met Mili eens. Witregels zal rustiger lezen. Ontroerende weergave van de werkelijkheid. Mijn dank hiervoor. Groet Connie

Gewoon, om het eens te proberen :) Een dag niet gelachen Ik wandel door het VU Medisch Centrum. Er staan vandaag zes kinderen op het programma, te beginnen met de zesjarige Jacky Geurts. In de ziekenhuisgangen wordt gegrinnikt wanneer ik voorbijloop, maar dat stemt mij positief. Immers, daarom ben ik hier. Ik meld me op de afdeling en een zuster wijst me haar bed. Ze fluistert: ‘Succes.’ Vanaf het moment dat ik binnenloop, verdwijnt mijn werkelijke ik en doet de onnozele clown Bobbie zijn intrede. Ik draag een hysterische outfit vol felle kleuren en heb aan mijn voeten gigantische schoenen, maatje drieënzestig. Uiteraard is mijn gezicht wit geschminkt en prijkt er op het puntje van mijn neus een rood balletje. Ik loop om het ziekenhuisbed heen en zie dat Jacky nog slaapt. Haar witte pyjama en lichtblonde krullen geven haar het uiterlijk van een engel en verbloemen het feit dat er binnenin haar een afgrijselijk strijd plaatsvindt. Een gevecht van leven op dood. Treurig genoeg schijnt het dat de dood aan de winnende hand is. De kleine Jacky is omringd door buisjes en is over haar hele bovenlichaam beplakt met allerhande stickers en pleisters. Ik haal een veertje uit mijn broekzak – onderdeel van mijn standaarduitrusting – en kriebel ermee onder haar neus. Ze opent haar ogen en zegt verrast: ‘Hé Bobbie. Je bent er weer!’ Ik wijs naar het slangetje dat via haar neus naar een kastje op de infuuspaal loopt en probeer door met mijn wijsvinger over de zijkant van mijn hoofd te krabben een vragende indruk te maken. Het werkt. Jacky zegt: ‘Dat is een slang. Voor extra …’ Het was het antwoord waar ik op hoopte. Ik duik naar achteren en leg mijn beide handen op mijn hoofd. Jacky giert het uit. ‘Nee! Geen echte. Een neppe. Voor zuurstof!’ Ik slaak een theatrale zucht en geef haar een knipoog. Die prachtige glimlach, daar doe ik het allemaal voor.

Goed verhaal. Ik begrijp dat de lach van het kind voor hem ook een lach betekent. Misschien af en toe op een nieuwe regel beginnen?

Heerlijk verhaal, graag gelezen. Vind de details van de handeling van de clown die met de infuusslang speelt goed getroffen. Dit maakt het verhaal boeiend en sprekend, bovendien wordt het daardoor authentiek en niet cliché.

Ik was net Alice aan het lezen in Schrijven Magazine en kwam een verhaal tegen dat me heel bekend voor kwam. Een herschreven versie van dit verhaal! Met veel plezier gelezen. Gefeliciteerd met deze publicatie. :)

@Dreaming Dat klopt. Ik heb inderdaad de schrijfopdracht als inspiratiebron genomen en deze uitgebreid en herschreven. Dank je wel! :)

Dag GRBras, een heel ontroerend verhaal. Ik heb veel bewondering voor de cliniclowns. Mooi onder woorden gebracht het spel tussen het zieke kind en clown. Proficiat. :o