Ook die dag hees ik me in m'n regenpak. Zo'n regenpak heeft zéker voordelen omdat het weer zich vaak niet van z'n allerbeste kant laat zien. Stortregens worden vergezeld van windkracht met een hoog Beaufortgehalte. Toch ging ik welgemoed op pad. Mijn gedachten laat ik de vrije loop tijdens het ronddraaien van de trappers, waarbij mijn favoriete onderwerp is: nadenken over de lening die ik zo snel mogelijk wil aflossen en hoe ik dat zou kunnen bereiken. Het zou mij veel geld schelen en dan...zou ik misschien een auto kunnen kopen. Op die dag, verscholen in m'n regenjas, las ik de volgende tekst op de muur van een schuurtje dat tegen een garagebedrijf was aangebouwd: 'leip shit ouwe', met daaronder: 'kraak de code vóór 1 juni'. De tekst intrigeerde me. De garage was een noodlijdend bedrijf dat er door deze tekst nog triester uitzag. Aan het eind van de middag fietste ik naar huis. Onderweg ontdekte ik dat het weer niet z'n best had gedaan om te stoppen met waaien en overvloedig regenen. Echt weer om thuis de code te kraken, dacht ik. Wel vroeg ik me af wie er geïnteresseerd zou zijn in de goede oplossing. Het antwoord vond ik in het plaatselijke krantje: 'Stuur de oplossing van 'kraak de code' vóór 1 juni naar het garagebedrijf onder aan de dijk'. Wat de prijs was die ik daar mee kon winnen wist ik niet, maar alles was welkom in deze financiële misère. Ik stortte mij op allerlei lettercombinaties en besloot de letters i en e maar één keer te gebruiken. Mijn regenjas was eerder droog dan het vinden van de oplossing. Maar het lukte! Sindsdien is er veel veranderd. De prijs was een auto die ik won met de code:' W.E.L. Pothuis', de naam van het bedrijf. Mijn blijdschap kende nauwelijks grenzen en het noodlijdende bedrijf kreeg meer klanten door deze actie. Ik zal het nooit vergeten.