Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#122 Golden Oldie

Niemand uit de buurt kende de man van nummer 28 echt. Hij ontving nooit bezoek en hij sleet zijn dagen met zijn trouwe Cocker Spaniël. Zijn tuin lag er keurig bij en iedere week lapte hij de ramen van zijn tussenwoning. Rafa en Nick zagen de man nu en dan met zijn hond in het park en hij intrigeerde de jongens. Afgezien van zijn klompvoet was er nog iets, iets ongrijpbaars, dat hem bijzonder maakte. Op het “Hé manke!” van de pubers reageerde de man niet. Op “Môgge pik!” gaf hij ook geen sjoege. In hun doodgewone dorp was alles gewoon. Op zaterdag naar het voetbalveld, op zondag naar het bos. Maandag hing de witte was aan de lijn en op woensdag at men gehakt. Toen op een dinsdagmiddag een glimmende Audi A4 in de Kerkstraat stopte, wisten de dorpsgenoten dan ook niet wat ze zagen: Twee jongemannen met baseballcaps, jeans en sneakers stapten uit de auto en liepen gemoedelijk naar de voordeur van nummer 28. Na een paar minuten ging de deur open en mevrouw van nummer 19 zag haar overbuurman in de deuropening verschijnen. Op zijn kleurloze gelaat verscheen een voorzichtige glimlach en met een brede zwaai nodigde hij de twee mannen binnen. Zoon van de buurvrouw herkende Ali B. en rapper Keizer. Het nieuws ging als een lopend vuurtje door het dorp. Wat bleek? Buurman was dertig jaar geleden een gevierd zanger. Onder zijn artiestennaam Ricardo bracht hij onder meer de evergreen “Delia mijn Dahlia” uit. Buurjongen google-de het nummer en las voorts op Wikipedia dat buurman een internationale carrière op zijn naam had staan waar de Dave Roelvink’s van nu alleen maar van kunnen dromen. Ricardo had zich, nadat zijn manager hem berooid had achtergelaten, teruggetrokken in de anonimiteit. Voor het programma 'Ali B. op volle toeren' werd zijn klassieker door rapper Delano in een nieuw jasje gestoken en op zijn beurt zong buurman de debuutsingle van Delano in Ricardo-stijl. De pubers staken de trots voor hun dorpsgenoot niet onder stoelen of banken en hebben met graffiti-art zijn oude schuurtje opgesierd: “Leipe shit ouwe”.

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed geschreven Alice, met een lach gelezen! Mooi hoe je het dorpsleven omschrijft, de wasdag, de gehaktdag, de voetbaldag ... Alleen bij de zin met de klompvoet, moet je enkele woorden van plaats veranderen: 'Afgezien van zijn klompvoet had hij nog iets, ...' 'op zijn naam had staan... ' om in dezelfde tijd te blijven schrijven

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Dankjewel Marlie voor je tips. Blijkt keer op keer belangrijk te zijn dat iemand anders mijn tekst leest om dit soort foutjes op te sporen. Want ondanks dat ik het zelf een aantal keren heb teruggelezen om te controleren of ik alles in de goede tijd had geschreven, heb ik deze toch gemist. Ik denk dat het nu beter is.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Alice's Wonderland: eerlijk gezegd heb ik Ricardo eerst opgezocht op internet. Bij tweede keer lezen kon ik het mooie verhaal toen begrijpen. Leuk opgebouwd met aan het slot de " veranderde houding" van de dorpsjeugd. Wederom "jong versus oud". Wat kan zo'n woord "ouwe" toch teweegbrengen. Was prettig te lezen. Gr Connie

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
@connie, ik had er beter onder kunnen plaatsen dat gelijkenissen op personen op louter toeval berusten... De naam Ricardo heb ik lukraak verzonnen zonder (itt de zoon van buurvrouw in het verhaal) internet te raadplegen. Dank voor je commentaar :-)

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Alice'Wonderland: door de andere bekende namen ging ik er automatisch van uit dat Ricardo ook in real life bestond :confused: De door mij gevonden persoon moest ook ten opzichte van een collega het onderspit delven. Vandaar mijn conclusie. Grappige samenloop. Groet Connie

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Erg leuk verhaal, en ik heb het ook met een lach gelezen. Zo zie je maar, stille wateren hebben diepe onontgonnen gronden. Graag gelezen :-)

Rol

  • Anoniem
Hallo Alice’s W Zo krijgt de tekst op het schuurtje gelijk een hele andere lading. Van proberen de man uit zijn tent te lokken, naar bewondering. Leuk hoe je het ‘ritme’ van het dorpse erin hebt verwerkt. Ook het hele verhaal van de carrière komt heel geloofwaardig over, mooi gedaan. Schrijfcoach Corrie